Het belang van Jeruzalem
Het internationale nieuws besteed nog steeds veel aandacht aan het Midden Oosten. In deze regio broeien namelijk conflicten en problemen die plotseling tot een derde wereldoorlog zouden kunnen leiden. De belangrijkste factor daarin is de opkomst van Israël als een soevereine Joodse staat.Vanaf haar geboorte heeft deze kleine Joodse staat onophoudelijk te maken gehad met tegenstand en verdrukking. Toch heeft ze de experts continu versteld doen staan en de politieke en militaire balans in het Midden Oosten radicaal veranderd.
Vijf jaar van mijn militaire dienstjaren heb ik doorgebracht in het Midden Oosten – Egypte, Libië, de woestijn van Sudan en Jeruzalem (toen nog Palestina). Daarna woonde ik nog twee jaar in Palestina als burger. In deze jaren was ik persoonlijk getuige van en zelfs deelnemer aan de roerige gebeurtenissen die leidden tot de huidige situatie in het Midden Oosten.
Tegen de tijd dat het Britse mandaat over Palestina in 1948 afliep, kreeg ik bericht dat er een aantal pakketten op mij lagen te wachten op het postkantoor in Jeruzalem. Die ochtend ging ik er samen met twee van onze kinderen op uit om de pakketten op te halen. Maar toen we de hoek van de betreffende straat bereikten, zagen we dat het postkantoor onder vuur lag van een Arabische sluipschutter. In die tijd was voedsel al zo schaars, dat we het ons niet konden veroorloven om zonder onze pakketten terug te komen. Er zat niets anders op dan zo hard mogelijk rennen, precies zoals de mensen voor ons ook hadden gedaan. Als konijnen naar hun hol renden we naar het postkantoor en doken naar binnen, buiten adem maar zonder kleerscheuren.
Binnen stond een Britse agent van de Palestijnse politie op wacht. Hij zag er bang uit, omdat een kogel van de sluipschutter hem zojuist op een haar na had gemist en zich door de glasplaat boven zijn hoofd had geboord. We stonden een tijdje in het kantoor om op adem te komen en onze zenuwen tot rust te brengen. De Britse agent stak behoedzaam zijn hand uit om de deur iets te openen en de situatie in te schatten. Na een tijdje riep hij me naast zich en maakte me duidelijk waar volgens hem de schutter zat. Zo’n driehonderd meter verderop, aan de overkant van de straat, hadden de Arabieren een soort grote betonnen pillendoos gebouwd midden op de weg. Het enige wat we konden zien was een horizontale spleet waaruit de loop van een geweer stak. De agent en ik keken een tijdje toe hoe de loop van de ene naar de andere kant bewoog en de sluipschutter op zoek was naar een doel.
De formaliteiten rond onze pakketten waren inmiddels afgerond. We namen ze in ontvangst en vertrokken via een achterdeur door een smalle steeg, totdat we op een straat uitkwamen waar we onbereikbaar waren voor de schutter. Terwijl we vertrokken hoorde ik de Arabische beambte van het postkantoor zeggen dat hij de zaak zou sluiten vanwege de sluipschutters. De Britse agent bleef passief in de deuropening staan. Voor zover ik weet is dat bewuste postkantoor in totaal nog maar enkele uren open geweest voordat het Britse mandaat werd opgeheven en de staat Israël werd geboren.
Het is duidelijk dat ieder die een evenwichtig oordeel wil vellen over de situatie in het Midden Oosten, eerst zal moeten begrijpen welke unieke rol Israël heeft gespeeld en nog steeds speelt. En omdat de zeggenschap over Jeruzalem een van de centrale punten is in het doorgaande conflict, wil ik in deze brief een aantal relevante feiten bespreken die laten zien hoe belangrijk Jeruzalem is voor Israël vandaag. En specifieker, ik zal argumenten aandragen waarom Israël nooit zou mogen toestaan dat Jeruzalem een gedeelde overheid krijgt.
Centraal in de geschiedenis
Jeruzalem heeft een unieke plaats in de geschiedenis van Israël, iets waar geen enkel ander land op aarde aanspraak op kan maken. Het was in Jeruzalem dat God David opdroeg de grond te kopen waarop de tempel moest worden gebouwd. De engel van de HEER droeg Gad op tegen David te zeggen dat hij naar de dorsvloer van de Jebusiet Ornan moest gaan om daar een altaar voor de HEER op te richten… David betaalde Ornan zeshonderd sjekel goud voor het terrein. Hij bouwde er een altaar voor de HEER en bracht brandoffers en vredeoffers. Hij riep de HEER aan, en de HEER antwoordde hem door vanuit de hemel vuur te laten neerdalen op het altaar waarop het brandoffer lag (1 Kronieken 21:18,25-26, NBV).
Later bouwde Salomo de tempel op deze plaats en God zei tegen hem: mijn ogen en mijn hart zullen daar te allen tijde zijn (1 Koningen 9:3, NBG). Jeruzalem is de stad die God voor zichzelf verkozen heeft. Salomo citeert de woorden die de Heer tegen zijn vader David sprak: Maar nu heb ik Jeruzalem uitgekozen als woning voor mijn naam (2 Kronieken 6:6, NBV). De Heer bevestigt deze eeuwige bestemming van Jeruzalem opnieuw in 1 Kronieken 23:25: David had namelijk gezegd: ‘De HEER, de God van Israël, heeft zijn volk rust gegeven. Hij zal nu voor altijd in Jeruzalem komen wonen.
In 1 Koningen 11:36 spreekt God tot Jerobeam en zegt over Rehabeam (de zoon van Salomo en zijn troonopvolger): Aan zijn zoon zal Ik echter één stam geven, opdat mijn knecht David altijd een lamp voor mijn aangezicht hebbe in Jeruzalem, de stad die Ik Mij verkoren heb om mijn naam daar te vestigen.
Het Joodse volk werd in het Oude Testament opgedragen om drie keer per jaar een pelgrimsreis naar Jeruzalem te maken: Drie keer per jaar moet alles wat mannelijk is onder u, verschijnen voor het aangezicht van de HEERE, uw God, op de plaats die Hij zal uitkiezen: op het Feest van de ongezuurde broden, op het Wekenfeest en op het Loofhuttenfeest (Deuteronomium 16:16). Geen enkele andere godsdienst roept op tot een pelgrimsreis naar Jeruzalem.
De naam Jeruzalem komt 778 keer voor in de heilige Geschriften van de Joden. In schril contrast daarmee komt Jeruzalem niet één keer voor in de Koran, het heilige boek van de Islam. Historisch gezien is Jeruzalem altijd de enige politieke en geestelijke hoofdstad van de Joden geweest. Jeruzalem is nooit de hoofdstad geweest van enig ander volk. Als stad werd Jeruzalem pas belangrijk voor de Arabische volken na de zesdaagse oorlog in juni 1967. Voorheen, onder de Jordaanse bezetting, had Jeruzalem nooit de status van hoofdstad gehad.
Na de terugkeer van Israël uit de Babylonische ballingschap, toen mensen uit andere volken wilden delen in het herstel van Jeruzalem, zei de Joodse gouverneur Nehemia tegen hen: Het is de God van de hemel die ons doet slagen. Wij, zijn dienaren, beginnen met de herbouw. U hoort niet in Jeruzalem, u kunt er geen rechten laten gelden, hier is niets dat aan u herinnert (Nehemia 2:20). Door de jaren heen heeft het Joodse volk aan Jeruzalem een speciale, Bijbelse naam gegeven, namelijk Sion. De HEERE is groot en zeer te prijzen, in de stad van onze God, op zijn heilige berg. Schoon van ligging, een vreugde voor de hele aarde, is de berg Sion aan de noordzijde, de stad van de grote Koning (Psalm 48:1-2). Dit is waar de term ‘zionisme’ ook vandaan komt (Zionisme is het streven van een bepaalde Joodse groepering naar zelfbeschikking en een eigen nationale staat, Van Dale).
Het herstel van Sion
De profeet Jesaja beschrijft de wedergeboorte van de staat Israël als een uniek fenomeen: Nog voor Sion weeën heeft, moet ze bevallen; voor de barensnood over haar komt, brengt ze een zoon ter wereld. Voordat zij smarten kreeg, heeft zij gebaard; voordat de weeën haar overvielen, heeft zij een zoon ter wereld gebracht. Wie heeft ooit zoiets gehoord? Wie heeft ooit zoiets gezien? Kan een land in één dag worden gebaard, kan een volk in één keer worden geboren? Maar Sion baart haar kinderen terwijl de weeën net begonnen zijn. (Jesaja 66:7-8)
De wedergeboorte van de staat Israël wordt in de bijbel terecht omschreven als een unieke gebeurtenis, zonder historisch precedent. Op één dag – 15 mei 1948 – rees Israël op als een volledige natie, met alle bijbehorende functies: leger, luchtmacht (één vliegtuig!), marine, regering, politieapparaat, medische instellingen, scholen, etc. Ik ken geen enkele natie in de geschiedenis die op soortgelijke wijze tot wederoprichting kwam. Het is verbijsterend om je de gevolgen voor te stellen als iemand deze soevereine daad van God probeert te weerstaan.
De wederkomst van de Heer
Het herstel van Sion wordt gezien als een prelude voor de wederkomst van de Heer in heerlijkheid: …wanneer de HEERE Sion opbouwt, zal Hij in zijn heerlijkheid verschijnen .(Psalm 102:16, King James Version)
Alle voorspellingen uit de bijbel en de ontwikkelingen in de recente geschiedenis zouden onze ogen moeten richten op die ene indrukwekkende en belangrijke gebeurtenis: De wederkomst van de Here Jezus in macht en heerlijkheid. Dit legt bijzondere nadruk het indrukwekkende schouwspel op de Olijfberg, dat wordt voorspeld in Zacharia 14:4: Op die dag zullen zijn voeten staan op de Olijfberg, die voor Jeruzalem ligt, ten oosten ervan. Dan zal de Olijfberg in tweeën gespleten worden naar het oosten en naar het westen. Er zal een zeer groot dal ontstaan, als de ene helft van de berg naar het noorden zal wijken en de andere helft ervan naar het zuiden.
Er zal een periode volgen waarin God alle volken zal oordelen op basis van hoe ze het land en het volk Israël behandeld hebben: Want zie, in die dagen en in die tijd, als Ik een omkeer zal brengen in de gevangenschap van Juda en Jeruzalem, zal Ik alle heidenvolken verzamelen, en hen doen afdalen naar het dal van Josafat. Daar zal Ik hen oordelen, vanwege mijn volk en mijn eigendom Israël, dat zij onder de heidenvolken verstrooid hebben. Mijn land hebben zij verdeeld. (Joël 3:1-2)
Gods doel is Jeruzalem te maken een bron van zegen voor alle volken en Hij zegt dat er strenge oordelen zullen komen over alle volken die zijn doelen voor Jeruzalem proberen te weerstaan. De bijbel maakt duidelijk dat als de Heer terugkomt, Hij zal komen in een soeverein Joods Jeruzalem. Jezus zei: Jeruzalem, Jeruzalem, u die de profeten doodt en stenigt wie naar u toe gezonden zijn! Hoe vaak heb Ik uw kinderen bijeen willen brengen, op de wijze waarop een hen haar kuikens bijeenbrengt onder haar vleugels; maar u hebt niet gewild! Zie, uw huis wordt als een woestenij voor u achtergelaten. Want Ik zeg u: U zult Mij van nu af aan niet zien, totdat u zegt: Gezegend is Hij die komt in de Naam van de Heere! (Mattheüs 23:37-39)
In Mattheüs 24:15 verwijst Jezus naar ‘de gruwel van de verwoesting’, een term afkomstig uit het boek van de profeet Daniël. Daarna zegt Hij: laten dan zij die in Judea zijn, vluchten naar de bergen… En bid dat uw vlucht niet zal plaatsvinden in de winter en ook niet op een sabbat (vers 16,20). De waarschuwing tegen het vluchten op de sabbat gaat er dus van uit dat Jeruzalem onder de Joodse wet valt ten tijde van de wederkomst. Op de sabbat is er namelijk een verbod op openbaar transport en het gebruikmaken van banken en tankstations. Alleen onder een Joodse regering zou dit problemen opleveren, zoals Jezus hier noemt.
Ter afsluiting wil ik het nog eens kort samenvatten. In zijn eeuwige raad heeft God bepaald dat Jeruzalem de beslissende factor zal zijn op basis waarvan Hij met de volken af zal rekenen. De volken die zich vereenzelvigen met Gods bestemming voor Jeruzalem, zullen door Hem gezegend worden. Maar zij die een beleid voeren dat Gods bestemming voor Israël tegenstaat, zullen streng geoordeeld worden. Wijd jezelf daarom toe om te bidden dat degenen die invloedrijke posities in het Midden Oosten innemen, goddelijke wijsheid, onderscheiding en begrip ontvangen.
januari 2010