Karakter deel 3: Overgave aan Gods karaktervorming
Door Derek Prince
Sinds de opkomst van de pinksterbeweging aan het begin van deze eeuw, en door het ontstaan van de charismatische beweging halverwege deze eeuw, is er in de christelijke wereld veel aandacht gekomen voor de werking van de Heilige Geest. Door de openbaringen over de kracht van de Geest (her-)ontdekte Gods volk de bovennatuurlijke dimensie en met name in de genoemde bewegingen kwam veel nadruk te liggen op bovennatuurlijke ervaringen.
Persoonlijk ben ik heel blij met de bovennatuurlijke werking van de Heilige Geest. Al onmiddellijk tijdens mijn bekering kreeg ik met dit aspect van geloofsbeleving te maken. Toen ik in een legerbarak Jezus als mijn redder aannam, doopte God mij in de Heilige Geest en gaf me een diepe ervaring van Zijn kracht, die ik door mijn hele lichaam voelde. Ook sprak ik direct in nieuwe tongen en Gods Geest gaf me de vertolking ervan. Vanaf het eerste begin heeft God me dus meegenomen in de bovennatuurlijke aspecten van het christen-zijn.
Maar deze grote nadruk op bovennatuurlijke ervaringen, heeft mijns inziens een ander aspect van het christelijke leven, met name in charismatische kringen, wat naar de achtergrond gedrongen. Het is een aspect dat zo’n honderd jaar geleden juist heel centraal stond in de kerk: karaktervorming.
Bovennatuurlijke ervaringen zijn geen vervanging voor Gods karaktervorming in ons leven. Ik krijg de indruk dat we in sommige kringen zo opgewonden zijn geraakt over Gods bovennatuurlijke wegen in ons leven als christen, dat we dreigen weg te drijven van de 'gewone', natuurlijke wegen die God kiest in ons leven, om ons karakter keer op keer te toetsen en te vormen naar Zijn beeld.
Ik denk dat deze ontwikkeling is versterkt door de cultuur waarin we leven. We leven steeds meer in een instant-maatschappij: instant-koffie, kant-en-klaar-maaltijden, steeds snellere communicatie-technieken... alles moet snel, hier en nu en ons hele denken lijkt zich daarnaar te richten. We willen onmiddellijk resultaten zien en hebben grote moeite met wachten. Een tweede kenmerk van de wereld waarin we leven, is de 'ik-cultuur', die zich voornamelijk richt op wat het ons oplevert.
Deze wereldse denkpatronen van 'onmiddellijk' en 'wat levert het ons op', oefenen invloed uit op ons geestelijke leven en veroveren daar een steeds grotere plaats. Het gevaar is een grote gerichtheid op wonderen en op Gods onmiddellijke (instantelijk) ingrijpen in onze natuurlijke situatie (financieel, medisch, emotioneel, relationeel... etc.), terwijl de geleidelijke, innerlijke verandering en vorming van ons karakter steeds minder aandacht krijgt. We moeten opnieuw gaan beseffen dat God meer geïnteresseerd is in de blijvende verandering van ons denken, de vorming van ons karakter, dan in onze geestelijke gaven.
Deze laatsten hebben tenslotte alleen maar een functie hier op aarde. Als wij sterven en naar de hemel gaan, zullen wij al onze geestelijke gaven achterlaten. Maar de persoon die wij op dat moment zijn, nemen we mee. Ons karakter van nu bepaalt ons karakter straks. Wie we nu zijn, is bepalend voor wie we later zullen zijn.
Gods prioriteiten zijn anders dan de onze. In Jesaja 55:8 en 9 staat: ,,Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw wegen zijn niet mijn wegen, luidt het woord des Heren. Want zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen en mijn gedachten dan uw gedachten." Onze reactie op deze uitspraak van God zou kunnen zijn: "Maar dan is mijn situatie hopeloos, want hoe kan ik nu weten wat Gods wegen zijn?" Gods antwoord op deze vraag vinden we in de volgende twee verzen, vers 10 en 11: ,,Want zoals de regen en de sneeuw van de hemel neerdaalt en daarheen niet weerkeert, maar doorvochtigt eerst de aarde en maakt haar vruchtbaar en doet haar uitspruiten en geeft zaad aan de zaaier en brood aan de eter, alzo zal mijn woord, dat uit mijn mond uitgaat, ook zijn;" Gods gedachten en Gods wegen vinden we in Zijn woord. Door Gods woord tot ons te nemen, kunnen we Gods wegen en gedachten leren begrijpen. We moeten ons er dan wel op voorbereiden dat Zijn wegen en gedachten anders zijn dan de onze en dat we dus anders moeten leren denken.
We zullen nu een aantal teksten bekijken om dit proces, het leren kennen van Gods wegen en gedachten, te illustreren.
Een voorbeeld uit de bijbel waaruit duidelijk blijkt hoe anders Gods wegen en gedachten zijn dan de onze, is het leven van Job. God deed dingen in Jobs leven die hem oneerlijk leken. Job wist niets dat van het gesprek tussen God en satan en er was voor hem dus geen enkele reden te bedenken voor de verschrikkelijke dingen die hem overkwamen. Maar God had een doel. Hij wilde Zichzelf aan Job openbaren. En op het moment dat Job deze openbaring van God ontving, had hij geen vragen meer.
Het hoogste wat God ons kan geven, is een openbaring van Zijn heiligheid, een openbaring van Zichzelf. Om dat doel te bereiken zal God alles in het werk stellen en tot het uiterste gaan.
In Job 7:17 en 18 zegt Job: ,,Wat is de mens, dat Gij hem zo groot acht en uw aandacht op hem vestigt, dat Gij elke morgen hem bezoekt, elk ogenblik hem beproeft?" Om met de eerste vraag van Job te beginnen: „Wat is de mens dat U hem zo groot acht?" Deze vraag kan vanuit de grondtekst ook vertaald worden met: ,,Wat is de mens dat U hem zo groot maakt? Of nog vrijer vertaald: „Waarom kijkt U, God, naar mij door een vergrootglas?" En dan vers 18: „U bezoekt hem elke morgen, u beproeft hem elk moment." Waarom doet God dit? God kijkt zo nauwlettend naar ons omdat Hij trots op ons is. Wij zijn de hoogste schepselen die Hij ooit gemaakt heeft en Hij verwacht
in zekere zin veel van ons. Vanuit die gedachte beproeft Hij ons, om trots op ons te kunnen zijn en onze waarde vast te stellen.
Realiseren wij ons hoeveel belangstelling God in ons heeft? Staan we daar wel eens bij stil? Wij kunnen hier op twee manieren op reageren. We kunnen er blij mee zijn dat God zoveel waarde aan ons hecht en die toetst door ons te beproeven. We kunnen ons hiermee geëerd voelen en waardevol. Maar die beproeving kan ook ergernis en haat in ons oproepen. Elk mens zal of op de ene of op de andere manier reageren.
In Job 34:31 en 32 staat: ,,Maar als iemand tot God zegt: Ik ben overmoedig geweest, ik zal niet meer geweld plegen; wat ik niet inzie, onderricht mij daarin; indien ik onrecht gedaan heb, ik zal het niet weer doen-" In de Engelse bijbel wordt in dit stukje gesproken over "ik heb gedragen". De vraag aan ons is, of wij ooit tegen God hebben gezegd: „Heer, ik heb gedragen wat U mij heeft opgelegd en ik heb mij niet verzet. Als ik U beledigd heb, ik zal het niet meer doen." Ook vraagt Job in dit stukje dat God hem leert wat hij niet ziet. En hij belooft God dat als hij verkeerde dingen heeft gedaan, hij die niet meer zal doen. En dan te bedenken dat Job de rechtvaardigste persoon was die op dat moment op aarde rondliep! Deze houding vormt de basis voor de ontwikkeling van christelijk karakter.
Psalm 19:13-15 leert ons het volgende: ,,Afdwalingen-wie bemerkt ze? Spreek van de verborgene mij vrij. Behoed ook uw knecht voor overmoed, laat die over mij niet heersen; dan ben ik onberispelijk en vrij van grove overtreding. Mogen de woorden van mijn mond en de overleggingen van mijn hart U welgevallig zijn, o Here, mijn rots en mijn verlosser.” Met 'de verborgene' in vers 13 wordt vanuit de grondtekst 'het verborgene' of 'verborgen zonden' bedoelt. En dat verwijst niet in de eerste plaats naar geheime zonde die voor anderen verborgen is, maar naar zonde in ons die wij zelf niet herkennen of kennen. Vers 14 spreekt over overmoed. Overmoed is trots; het gevoel dat je het zelf wel weet. Trots is hét grote gevaar voor christenen. Trots is de kernzonde; de wortel voor elke andere zonde. De eerste zonde in de wereld was trots. Satan viel door trots en diezelfde kernzonde werd vanaf dat moment zijn belangrijkste wapen tegen ons. Wij kunnen bijvoorbeeld heel gemakkelijk trots worden op onze geestelijke ervaringen. We moeten op onze hoede zijn voor trots.
Een vriend van mij zei eens: "Trots is de enige zonde waarover de satan je nooit schuldig zal laten voelen."
SUCCES
De moeilijkste test voor christenen met een bediening is succes. Want succes kan leiden tot trots en trots leidt tot de vernietiging van een bediening. Dit zien we bijvoorbeeld terug in de levens van de meeste koningen van Israël. Ze begonnen goed, maar wisten niet om te gaan met succes.
Vers 14b zegt: ,,...dan ben ik onberispelijk en vrij van grove overtreding." Trots is een grove overtreding; een grote zonde! Van dit vers kunnen we leren dat we leven voor het aangezicht van God. We kunnen door onze daden op God geen indruk maken of Hem misleiden door ons mooier voor te doen dan we zijn.
Een tekst uit het Nieuwe Testament waar we uit kunnen leren is Filippenzen 2:3 en 4: ,,...zonder zelfzucht of ijdel eerbejag; doch in ootmoedigheid achtte de een de ander uitnemender dan zichzelf; en ieder lette niet slechts op zijn eigen belang, maar ieder lette ook op dat van anderen." Hier wil ik herhalen dat egoïsme en overmoed - het idee dat ik het zelf uiteindelijk toch het beste weet - mijns inziens één van de grootste problemen is die de christelijke wereld vandaag kent. De vraag is, wat is onze motivatie? Willen we onze persoonlijke ambities waarmaken? Of gaat het om Gods eer? Deze vraag zal ieder voor zichzelf moeten beantwoorden.
Een ander bekend vers uit de Psalmen vinden we in Psalm 139:23 en 24: "Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, toets mij en ken mijn gedachten; zie, of bij mij een heilloze weg is, en leid mij op de eeuwige weg." Uit deze verzen blijkt dat ieder mens een geheime kamer heeft, diep van binnen. Ik daag u uit om Jezus toe te staan ook daar te mogen binnenkomen.
Een op het eerste gezicht moeilijk te begrijpen gedeelte in de bijbel vinden we in Psalm 102:24: ,,Hij heeft op de weg mijn kracht gebroken, mijn dagen verkort." Dit vers heb ik lange tijd niet begrepen. Waarom doet God dit? Waarom breekt God onze kracht als wij onderweg zijn? Ik begon dit vers te begrijpen toen de Heilige Geest mij duidelijk maakte dat de nadruk in dit vers ligt op mijn kracht. God breekt onze eigen kracht, zodat Hij ons Zijn kracht kan geven!
Een gedeelte uit het Nieuwe Testament, dat dit principe verder toelicht vinden we in 2 Korinthiërs 12:9 en 10: ,,En Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg, want kracht openbaart zich eerst ten voile in zwakheid. Zeer gaarne zal ik dus in zwakheden nog meer roemen, opdat de kracht van Christus over mij kome. Daarom heb ik een welbehagen in zwakheden, smaadheden, noden, vervolgingen, benauwenissen ter wille van Christus, want als ik zwak ben, dan ben ik machtig."
De apostel Paulus had hier een probleem. Hij bad tot drie keer toe of God de engel van de satan weg wilde halen. Maar God verhoorde dit gebed niet. Deze engel van de satan veroorzaakte een onnatuurlijke tegenstand overal waar Paulus kwam. Zo raakte bijvoorbeeld in Handelingen 16 de hele stad in rep en roer, nadat Paulus bij een meisje een waarzeggende geest had uitgedreven. De tegenstand waar Paulus voortdurend mee te maken kreeg was buiten alle proporties en werd veroorzaakt door deze engel van de satan.
Daarom vroeg Paulus aan God om deze engel weg te halen, maar dat deed God niet. Want Gods wegen zijn anders. God gaf Paulus wel een reden. Deze reden lezen we in vers 9. God stond toe dat Paulus verdrukt werd, zodat hij aan het eind van zijn eigen kracht zou komen. Zolang wij uit eigen kracht leven, kan God niets doen. In vers 10 kunnen we lezen dat Paulus dit principe toepaste in zijn eigen leven. Hij heeft een welbehagen in zwakheden, smaad, noden, vervolgingen en benauwenissen! Kunnen wij hem dit nazeggen? Hebben wij daar ook een welbehagen in? Zijn wij daar ook blij mee? God brengt ons in ons leven aan het eind van onze eigen kracht, onze mogelijkheden en bekwaamheden. Zodat wij totaal afhankelijk zijn van God. Op die piek van totale afhankelijkheid wil God ons hebben, zodat wij op Hem gaan vertrouwen.
Alles wat God doet in ons leven is erop gericht om ons daar te krijgen. Soms voelt dat oneerlijk en hebben we het idee dat we beter zouden verdienen, net zoals Job vanuit zijn rechtvaardige leven misschien beter verdiende. Maar God doet het met een doel. Hij wil Zichzelf aan ons openbaren.
In Psalm 51:19 doet David een verbazingwekkende uitspraak: ,,De offerranden Gods zijn een verbroken geest; een verbroken en verbrijzeld hart veracht Gij niet, o God." Het offer dat God wil, de volmaakte aanbidding, is niet onze bekwaamheid in allerlei geestelijke gaven, niet onze werken, maar een verbroken geest en een verbrijzeld hart. Een bevriende voorganger zei eens: "Er is verschil tussen een overgegeven wil en een verbroken geest." God wil meer dan een overgegeven wil, Hij wil een verbroken geest. Een verbroken geest argumenteert niet, wordt niet boos en wil z'n gelijk niet halen. Als je met God wilt gaan, dan zal God zó werken in je leven, dat je Hem een verbroken hart zal kunnen offeren.
Dit is geen populair onderwijs. In deze tijd hebben we het liever over hoe sterk we zijn, hoe succesvol we zijn en hoeveel overwinningen we behalen. Maar God denkt anders. Zijn wegen zijn hoger dan onze wegen en Zijn gedachten zijn hoger dan onze gedachten. God wil ons op de plek brengen waar we Hem een verbroken geest kunnen aanbieden. Hij zal daar alles voor doen.
Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar de weg die God met Job en David ging. Het probleem bij Job was dat hij zo rechtvaardig was. Toch had hij geen verbroken geest. God moest een onrechtvaardige weg bewandelen om Job op de plaats te krijgen waar hij een verbroken geest kon ontvangen. In het leven van David speelde een ander probleem. Zijn probleem was zonde. Overspel en moord. Maar door deze zonden bracht God hem op de piek waar hij een verbroken geest ontving.
Zoals we kunnen zien in de levens van Job en David bewandelde God bij elk van hen een andere weg. Zo is het ook bij ons. Wij zijn allemaal heel erg verschillend. En omdat we onderling zo verschillen, zal God op verschillende manieren met ons omgaan.
Een verbroken geest is Zijn einddoel. Dat is het karakter, de Geest van Christus, die Hij in ons gestalte wil geven.
Deze studie is een weergave van Dereks prediking over Karakter, tijdens de Herstelweek 1996.
Meer weten?
Lees dan ook Dereks boekje genaamd 'overgave'. Hierin laat Derek Prince zien wat werkelijke, totale overgave aan God betekent. Hij beschrijft hoe het loslaten van onze eigen wil eerst pijn en moeite geeft, maar eindigt in ontspanning en zegen.
Voor meer info kan je klikken op het boek rechts bovenaan deze pagina.
