Karakter deel 5: Ziende de Onzienlijke
Dit is een vervolg op de studie: Karakter dat de proef doorstaat
In de vorige onderwijsbrief, Karakter dat de proef doorstaat, hebben we de essentie van volharding onderzocht. We zagen, zowel bij Paulus (in Romeinen) als Jacobus, dat als we volharden door beproeving heen, ons karakter wordt gebouwd. Wie ondanks druk, lijden en beproeving tóch volhoudt, zal zien dat ieder gebied van zijn of haar karakter en persoonlijkheid positief gevormd wordt. Het maakt je tot een complete, gebalanceerde christen, en uiteindelijk zullen weinig of geen gebieden in je karakter buiten schot blijven. Verder zagen we dat de beproevingen die het meest karakter-vormend zijn, altijd plaatsvinden in de sfeer van intieme, toegewijde vriendschappen en relaties. Als je afstandelijk blijft in je omgang met mensen, dan kunnen de barsten in je karakter immers het gemakkelijkst verborgen blijven. Maar als je je openstelt voor frequent, open en diep persoonlijk contact, dan zul je je uiteindelijk òf terug moeten trekken uit die relatie, òf onder ogen zien wat God in je karakter uit wil werken. Ik geloof dat er voor ons christelijke karakter geen belangrijker test bestaat dan hechte relaties. In deze studie zullen we beginnen met een Bijbeltekst over volharding in de sfeer van bediening:
De tekenen van een apostel zijn bij u verricht met alle volharding, door tekenen, wonderen en krachten. (2 Korinthiërs 12:12)
Paulus noemt als eerste kenmerk van een apostolische bediening hier niet wonderen en tekenen, maar volharding. De ware apostel is hij die volhoudt waar ieder ander opgeeft. Paulus' achterban was aan het afnemen op het moment dat hij zijn tweede brief schreef aan Timotheüs. Dit was de laatste brief die Paulus schreef, waarschijnlijk zelfs kort voor zijn executie onder de handen van een Romeinse beul.
Doe uw best spoedig tot mij te komen. Want Demas heeft mij uit liefde voor de tegenwoordige wereld verlaten. Hij is naar Tessalonica vertrokken. Crescens naar Galatië, Titus naar Dalmatië. (2 Timotheüs 4:9-11)
Juist vlak voor het einde, lieten zijn medewerkers hem zitten in de gevangenis. Wat ontbrak hen? Volharding. Die eigenschap hoort vooraf te gaan aan wonderen. Sommige mensen hebben wonderen, maar geen volharding.
Niet Als… maar Wanneer…
Waaruit bestaan de beproevingen die wij moeten doormaken? In Mattheüs 13 vertelt Jezus de bekende gelijkenis van de zaaier die uitging om te zaaien. Hij spreekt over verschillende soorten grond, die allemaal staan voor mensen die het Woord Gods hebben gehoord. Een deel van het zaad viel langs de weg en kwam nooit in de grond terecht, de vogels aten het op. Een deel viel op rotsachtige grond. Een deel viel tussen de dorens. Vervolgens beschrijft Jezus hoe de verschillende soorten grond een bepaald type mens voorstellen. Zijn uitleg is niet moelijk of diepzinnig, eerder heel eenvoudig:
Bij een ieder, die het woord van het Koninkrijk hoort en niet verstaat, komt de boze, en rooft wat in zijn hart gezaaid is: dat is de langs de weg gezaaide. De op steenachtige grond gezaaide is hij, die het woord hoort en het terstond met blijdschap aanneemt; maar hij heeft geen wortel in zich, doch is iemand van het ogenblik; wanneer echter verdrukking of vervolging komt om der wille van het woord, komt hij terstond ten val. (Mattheüs 13:19-21)
Let op dat ene kleine woordje: wanneer. Jezus zei niet: als verdrukking of vervolging komt. Hij zei: wanneer verdrukking of vervolging komt. Het komt dus zeker.
De in de dorens gezaaide is hij, die het woord hoort, en de zorg van de wereld en het bedrog van de rijkdom verstikt het woord en hij wordt onvruchtbaar. (vers 22)
Simpel gezegd zijn er twee soorten testen: als het te moeilijk gaat, en als het te makkelijk gaat - de eerste vorm is vervolging, druk, lijden; de tweede vorm is rijkdom. Sommige mensen kunnen vervolging niet aan. Sommige mensen kunnen voorspoed niet aan. We moeten in staat zijn om beide testen te doorstaan. Sommige mensen kunnen goed met vervolging, armoede of verdrukking omgaan, maar als God hen zegent - een mooi huis, twee auto's, misschien nog een boot – dan worden ze veel meer in beslag genomen door de dingen van deze wereld dan door het Koninkrijk van God.
En dan zijn er anderen die het Woord Gods met vreugde ontvangen. Ze zijn geweldig. Ze springen de eerste avond na hun bekering op het podium om hun getuigenis te geven, worden direct gedoopt in de Heilige Geest, spreken in tongen en profeteren. Ze zijn zogezegd helemaal in de glorie. Maar drie maanden later weet je niet waar ze zijn gebleven. Want op het moment dat er tegenstand of problemen kwamen, doofde het vuur. Ze hadden geen wortels. Persoonlijk ben ik bijna bezorgd als ik een pas bekeerde hard van stapel zie lopen. Bij wijze van spreken zie ik iemand in het begin liever een beetje worstelen.
Toen ik – vroeg in de opkomst van Pinksteren, halverwege de vorige eeuw – als voorganger werkte in Londen, was het een ware overwinning als je één iemand mocht dopen in de Heilige Geest. En ik ontdekte dat van elke tien mensen die gedoopt werden in de Heilige Geest, er ééntje standhield terwijl de rest weer afviel. De tegenstand was in die dagen zo intens. Maar de mensen die moesten vechten en worstelen waren ook degenen op wie je kon rekenen. Degenen die bij elke stap moesten worstelen, hielden stand en zijn christen gebleven tot de dag van vandaag. Vergeet dus niet dat je beproefd gaat worden, zowel door verdrukking als door succes. In beide situaties moet je stand houden.
Een sterk begin
Hier volgen twee suggesties uit de bijbel, hoe we een karakter van volharding kunnen bereiken. Ten eerste: wijd je toe aan Jezus Christus met je hele hart - zonder enige reserve. Denk aan de woorden van Barnabas aan enkele jonge gelovigen in de stad Antiochië in Syrië:
Toen deze aankwam en de genade Gods zag, verheugde hij zich en wekte allen op om naar het voornemen van hun hart de Here trouw te blijven... (Handelingen 11:23)
Het voornemen van hun hart, dat zijn de sleutelwoorden. Je besluit bij de Heer te blijven, wat er ook gebeurt. Ongeacht de keuze van anderen. Als je vrienden het niet doen, doe jij het wel. Als je familie het niet doet, doe jij het wel. Dat is de betekenis van naar het voornemen van je hart. Je gaat verder met God. In Handelingen 14:22 zien we dat Barnabas en Paulus opnieuw pas bekeerden vermanen, nu in Antiochië in Pisidia, een andere stad met dezelfde naam:
...Om de zielen der discipelen te versterken en hen te vermanen om te blijven bij het geloof, en dat wij door vele verdrukkingen het Koninkrijk Gods moeten binnengaan. (Handelingen 14:22)
Het is moeilijk een andere weg te vinden die het Koninkrijk Gods binnengaat, dan een weg van verdrukking. We moeten in gedachte houden dat de bijbel twee dimensies van Gods Koninkrijk laat zien: het toekomstige Koninkrijk (Jezus zal het brengen en vestigen) en het Koninkrijk dat we hier en nu al binnengaan. We leven nu al in het Koninkrijk, maar het is door verdrukking dat we het ‘Koninkrijksleven’ zullen ervaren. Vroeg of laat zul je waarschijnlijk in elk gebied van je leven onder druk komen te staan. Je zou op dat moment kunnen zeggen: ,,Waarom overkomt me dit?" Het antwoord is: God bereidt je voor op het Koninkrijk.
Soms denk ik wel eens dat we mensen zouden moeten waarschuwen dat als ze het Koninkrijk binnenkomen, dit gepaard zal gaan met druk en tegenstand. Ik denk dat het niet eerlijk is om potentiële nieuwe bekeerlingen te vertellen dat al hun problemen zullen verdwijnen als ze tot Jezus komen, want dat gebeurt zelden of nooit. Integendeel, je wordt zelfs geconfronteerd met problemen waarvan je eerder niet eens wist dat ze bestonden. Je hele denken en kijk op de dingen wordt immers veranderd!
Het tweede principe van volharding ontleen ik aan één van mijn favoriete Bijbelgedeelten: Hebreeën 11. Mozes groeide op in Egypte en was voorbestemd om, als zoon van de dochter van de farao, de troon te erven. Hij kreeg alles wat de wereld te bieden had: opleiding, extreme rijkdom, sociale voorrechten. Op zijn veertigste keerde hij dit leven de rug toe, vluchtte uit Egypte en bracht de volgende veertig jaar door met het passen op enkele schapen, ergens in een vergeten hoek van de woestijn. Wat een karaktertest!
Door het geloof heeft hij Egypte verlaten, zonder de toorn des konings te duchten. Want hij bleef standvastig, als ziende de Onzienlijke. (Hebreeën 11:27)
In dit korte vers zien we de essentie van volharding: ziende de Onzienlijke. Hoe kun je iets onzichtbaars zien? Welke eigenschap stelt je in staat dat te kunnen? Het antwoord is: geloof. Geloof heeft altijd te maken met het onzienlijke. Geloof is een zekere, diepe overtuiging over de onzichtbare werkelijkheid. Als u en ik willen volharden, dan moet de onzichtbare wereld reëler voor ons zijn dan de zichtbare. In de volgende onderwijsbrief zullen we nog enkele andere aspecten bespreken van het onderwerp volharding. Deze brief zullen we afsluiten met een blik op enkele verzen uit 2 Korinthiërs.
De Here nu is de Geest; en waar de Geest des Heren is, is vrijheid. En wij allen, die met een aangezicht, waarop geen bedekking meer is, de heerlijkheid des Heren weerspiegelen, veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, immers door de Here, die Geest is. (2 Korinthiërs 3:17-18)
Paulus komt terug op dit thema in de laatste twee verzen van het volgende hoofdstuk, als hij zegt: Want de lichte last der verdrukking van een ogenblik... Als we eens goed bekijken waar Paulus allemaal door heen gegaan is, dan zouden we ons vandaag nog wel een keer bedenken voordat we klaagden over onze eigen moeilijkheden. Paulus werd vier keer in elkaar geslagen, één keer gestenigd, een aantal maal gegeseld, leed twee keer schipbreuk, zat vele malen gevangen en werd stervende achtergelaten. Hij heeft honger, dorst, naaktheid en gevaar doorstaan en zegt:
Want de lichte last der verdrukking voor een ogenblik bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid, daar wij niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare; want het zichtbare is tijdelijk [het is niet de echte werkelijkheid, het is niet blijvend, het ziet er misschien betoverend, verleidelijk, geweldig, opwindend en spannend uit, maar het is niet eeuwig] maar het onzichtbare is eeuwig. (2 Korinthiërs 4:17-18)
Het weerspiegelen (uit 2 Korinthiërs 3:18) heeft te maken met Gods Woord. De bijbel zegt dat de Heilige Geest ons de glorie van God openbaart als we in de spiegel (= Gods Woord) kijken, en dat we veranderen in het beeld dat we zien. Je ziet dus het onzichtbare in de spiegel van Gods Woord. Gods Woord is een spiegel die de onzichtbare werkelijkheid toont. Hoe vaker je erin kijkt, des te effectiever kan de Heilige Geest in je werken en de heerlijkheid van God in jou openbaren, zodat je verandert in het beeld dat je ziet...
Een vervolg op deze studie: De race uitlopen
Meer lezen over het onderwerp uit deze studie? Bekijk dan de bijpassende boeken rechts bovenaan deze pagina.
