Zout van de aarde

‘Jullie zijn het zout van de aarde.’ Met deze stelling richt Jezus zich niet alleen tot Zijn discipelen, maar tot iedereen die de waarheid van Zijn onderwijs erkent. Jezus vergelijkt onze functie op aarde met die van zout. Wat bedoelt Hij daarmee?

Door Derek Prince

Zout geeft smaak

Als christenen zouden we net als zout een smaakmaker moeten zijn in deze wereld. God geniet van deze smaak. Flauw voedsel wordt smakelijk als we het met zout bestrooien. Job stelde deze retorische vraag: Wordt het smakeloze gegeten zonder zout? (Job 6:6) De aanwezigheid van zout maakt het verschil, waardoor we genieten van voedsel dat we zonder zout niet zouden eten. Zo maakt ook onze aanwezigheid de aarde aantrekkelijk voor God. Omdat er christenen zijn, blijft God deze aarde behandelen met goedheid en barmhartigheid en niet met wraak en veroordeling. Onze aanwezigheid maakt het verschil.

Het oordeelsprincipe

Dit principe wordt levendig geïllustreerd in Genesis 18:13-33, waar we lezen hoe Abraham voorbede doet voor Sodom. De Heer vertelde Abraham dat Hij naar Sodom ging om te zien of de goddeloosheid van die stad inderdaad zo ver gekomen was dat het oordeel niet langer kon worden uitgesteld. Abraham liep vervolgens met de Heer mee op Zijn weg en ging met Hem in gesprek over de situatie.

Abraham stelde eerst een principe vast dat de basis vormde voor wat volgde: het is nooit de wil van God dat het oordeel over de goddelozen over de rechtvaardigen komt: Zult U ook de rechtvaardige tegelijk met de goddeloze wegvagen? vroeg Abraham. Er kan toch geen sprake van zijn dat U zoiets doet, dat U de rechtvaardige samen met de goddeloze doodt? Dan zal het zijn: zo de rechtvaardige, zo de goddeloze. Daar kan bij U toch geen sprake van zijn! Zou de Rechter van de hele aarde geen recht doen?

De Heer gaat in op Abrahams redenering en stemt in met het door Abraham beargumenteerde principe. Hoe belangrijk is het dat alle gelovigen dit begrijpen! Als we rechtvaardig zijn gemaakt door het geloof in Christus en een leven leiden dat werkelijk ons geloof tot uitdrukking brengt, dan is het nooit Gods wil dat we komen onder het oordeel dat Hij over de goddelozen brengt.

Vervolging en oordelen verschillen

Helaas begrijpen christenen dit vaak niet. Waarom? Omdat ze er niet in slagen onderscheid te maken tussen twee situaties die uiterlijk op elkaar lijken, maar die in werkelijkheid totaal verschillend zijn qua aard en oorzaak. Aan de ene kant is er vervolging vanwege onze gerechtigheid. Aan de andere kant is er Gods oordeel over de goddelozen.

Het verschil wordt duidelijk door de volgende contrasterende uitspraken. Vervolging komt ván de goddelozen óver de rechtvaardigen. Maar het oordeel komt ván God, die rechtvaardig is, óver de goddelozen.

De Bijbel waarschuwt duidelijk dat christenen vervolging moeten verwachten. In de Bergrede zei Jezus tegen Zijn discipelen: ‘Zalig zijn zij die vervolgd worden om de gerechtigheid, want van hen is het Koninkrijk der hemelen. Zalig bent u als men u smaadt en vervolgt, en door te liegen allerlei kwaad tegen u spreekt, omwille van Mij.’ (Mattheüs 5:10-11)

Christenen moeten daarom bereid én voorbereid zijn vervolgd te worden vanwege hun geloof en manier van leven, en dit zelfs als een voorrecht beschouwen.

Maar christenen horen nooit meegenomen te worden in Gods oordeel over de goddelozen. Dit principe wordt in de Bijbel meermaals herhaald. In 1 Korinthiërs 11:32 schrijft Paulus aan zijn medegelovigen: Maar als wij geoordeeld worden, worden wij door de Heere bestraft, opdat wij niet met de wereld veroordeeld zouden worden.

God maakt onderscheid

Dit laat zien dat er een verschil is tussen Gods handelen met Zijn volk en met de wereld. Als gelovigen mogen we verwachten dat God ons tuchtigt. Als wij ons onderwerpen aan Zijn tuchtiging en ons leven op orde brengen, komen we niet onder het oordeel dat over de ongelovigen, en de wereld in het algemeen, zal komen.

In Exodus 7-12 lezen we hoe God tien oordelen bracht over de Egyptenaren, omdat ze weigerden te luisteren naar Zijn profeten Mozes en Aäron. Tijdens al deze plagen woonde Gods volk in een Egyptische provincie, maar geen van de oordelen trof de Israëlieten. In Exodus 11:7 wordt de reden daarvan heel beeldend onder woorden gebracht: Maar bij alle Israëlieten zal nog geen hond zijn tong roeren tegen mens of dier. Zo zult u weten dat de HEERE onderscheid maakt tussen de Egyptenaren en de Israëlieten.

Het oordeel kwam niet over Israël omdat de Here ‘onderscheid maakte’ tussen Zijn eigen volk en de Egyptenaren. Zelfs de honden van Egypte moesten dit verschil erkennen! En dit onderscheid maakt God vandaag nog steeds.

Hoeveel is genoeg?

Terwijl Abraham zijn gesprek met de Heer over Sodom vervolgde, probeerde hij vast te stellen wat het kleinste benodigde aantal rechtvaardige mensen was om de hele stad voor het oordeel te behoeden. Hij begon met vijftig. Vervolgens bouwde hij dit met een opmerkelijke combinatie van eerbied en doorzettingsvermogen af tot tien. De Heer verzekerde Abraham uiteindelijk dat als Hij tien rechtvaardige mensen in Sodom zou vinden, Hij de hele stad zou sparen.

Hoeveel inwoners had Sodom? De bevolking van Sodom in de tijd van Abraham bedroeg waarschijnlijk niet minder dan tienduizend. God verzekerde Abraham dat tien rechtvaardige mensen, alleen al door hun aanwezigheid, een stad van minstens tienduizend inwoners konden behouden. Dit geeft een verhouding van één op duizend.

Dezelfde verhouding van ‘één op duizend’ wordt gegeven in Job 33:23 en in Prediker 7:28, en beide passages suggereren dat de ene persoon een persoon is met uitmuntende gerechtigheid, terwijl de rest onder de grens van Gods maatstaf blijft.

Hoeveel rechtvaardige mensen zijn er nodig om Nederland en België, met een geschatte bevolking van 30 miljoen mensen in stand te houden? 30.000?

Geeft de Bijbel ons redenen om te geloven dat 30.000 rechtvaardige mensen voldoende zouden zijn om Nederland en België te behoeden voor Gods oordeel? Zouden 30.000 ‘zoutkorrels’ in onze landen reden genoeg zijn voor Gods doorwerkende genade en barmhartigheid?

Deze getallen zetten ons aan het denken. Het zou dwaas zijn om te beweren dat dergelijke schattingen exact zijn. Toch toont de Bijbel duidelijk het algemene principe, dat de aanwezigheid van rechtvaardige gelovigen de beslissende factor is voor de manier waarop God omgaat met een samenleving.

Zijn wij smaakvol zout?

Zolang wij hier op aarde leven, hebben wij als volgelingen van Christus als eerste taak door onze ‘zoutende’ aanwezigheid de aarde een betere smaak te geven en op te dragen aan Gods goedheid en genade.
Ik vind het een bijzonder bemoedigende gedachte dat mijn aanwezigheid en rechtvaardigheid een verschil maakt voor de mensen om mij heen. Jij ook?