Aanbidding en dienstbetoon
Terwijl we nadenken over de roep om binnen te gaan in Gods rust, schieten ons een aantal vragen te binnen: Besteden we onze tijd goed en efficiënt? Weten we wat het betekent om te rusten? Zijn we in staat te stoppen met dingen doen, om echt tot rust te komen - zowel lichamelijk als in ons denken? Kun je even gaan liggen en stoppen met bedenken wat je allemaal nog moet doen? God is meer geïnteresseerd in ons karakter dan in onze prestaties. Prestaties zijn alleen in dit leven van belang, maar karakter is eeuwig. Ons karakter bepaalt hoe we de eeuwigheid zullen doorbrengen.
Jesaja kreeg een visioen van de hemel met glorieuze wezens en de troon van de Heer (Jesaja 6). De wezens die serafs worden genoemd, waren bezig te aanbidden. Het woord 'seraf' is rechtstreeks afkomstig van het woord voor 'vuur'. Deze vurige wezens bevonden zich dicht bij de troon van God en riepen dag en nacht: Heilig, heilig, heilig is de HEERE. (vers 3)
Elk van deze serafs had zes vleugels en de manier waarop ze deze gebruikten is veelzeggend. Met twee vleugels bedekten ze hun gezicht; met twee andere vleugels bedekten ze hun voeten; en met de twee overige vleugels vlogen zij (zie vers 2). Het bedekken van het gezicht en de voeten zie ik als de nederigheid van aanbidding, en het vliegen als dienstbetoon. Dit spreekt mijns inziens van de juiste verhouding in ons leven tussen aanbidding en dienstbetoon. Twee keer zoveel aanbidding en 'relatie' met God, als dienen of 'doen' vanuit die relatie.
Laat er in je leven veel tijd zijn om je 'vleugels' over je gezicht en voeten te leggen in nederige aanbidding, om te luisteren naar wat God te zeggen heeft.
Dank U Heer voor de belofte om uw rust binnen te gaan. Ik wil die houding van aanbidding ontwikkelen en leer om te rusten om echt Uw stem te verstaan. Ik zal vrezen, zodat ik niet faal in het rusten in Christus. Amen.
