Vanwege het Paasweekend zullen bestellingen op 2 april pas verzonden worden.

sluit
Shop Doneer

Aanbidding: Knielen en liggen voor Gods aangezicht

Leestijd: 2 min.
Gisteren hebben we gezien dat aanbidding een basishouding is, waarbij het hele lichaam betrokken is. Het hoofd buigen was zo'n houding, en ook de opheffing van handen. Vandaag bekijken we een derde karakteristieke houding voor aanbidding: knielen. Ik heb waardering voor liturgische kerken die de praktijk van het knielen hebben bewaard. (Als kind - toen ik opgegroeide in de Anglicaanse kerk - zei geloof me niet zoveel, maar ik kende wel alle liturgische momenten waarbij knielen gepast was.)
Knielen is, naar mijn overtuiging, een belangrijk onderdeel van onze aanbidding, maar helaas hebben heel wat kerken en gemeenten dit gebruik afgeschaft. Vele malen heb ik meegemaakt dat, wanneer God een bepaalde dienst leidde tot een climax en ik stelde voor dat we allemaal gingen knielen, de Heilige Geest op een krachtige manier begon te werken. Anderzijds kan knielen soms ook zijn verworden tot een lege, religieuze formaliteit, die zijn geestelijke inhoud grotendeels heeft verloren. Maar laat u daardoor niet beroven van de zegen die het knielen voor God - als uiterlijke daad van verootmoediging en aanbidding - kan betekenen. Ik hoop dat in de volle breedte van de Kerk weer ruimte en erkenning komt voor het knielen als onderdeel van de aanbidding.
Het belangrijkste woord in de Bijbel dat in verband staat met aanbidding, betekent 'languit op uw aangezicht vallen voor God'. Er is een bekend gezang, All hail the power of Jesus, waarin een zin voorkomt die luidt: "Laat engelen op hun aangezicht vallen"... Ik moet soms glimlachen als ik die zinsnede hoor, want ik denk dan: de meeste mensen zouden er zelf niet over piekeren zich op die manier voor God neer te werpen, maar de engelen zijn daar goed genoeg voor. Wij mensen, zijn daar echter te waardig voor! Toch zijn er in de Bijbel maar weinig grote mannen over wie we niet lezen dat ze zich met hun aangezicht op de grond wierpen uit ontzag en aanbidding voor God. Misschien is dat wel de ultieme houding van aanbidding.
Als Ruth en ik op het punt stonden af te reizen voor een spreekbeurt of conferentie, dan nemen we altijd een periode om ons voor te bereiden. Meestal (niet altijd) lagen we aan het eind van die voorbereiding dan languit op ons gezicht voor God. Met zo'n houding erkennen we: "God, we zijn totaal afhankelijk van U. Wij hebben niets te geven, geen kracht, geen gerechtigheid, geen wijsheid, tenzij het van U komt."
Ik houd van de woorden van John Bunyan:
He that is down need fear no fall, Hij die ligt, hoeft voor
vallen niet te vrezen
He that is low, no pride. Hij die laag is, niet voor trots
He that is humble ever shall Hij die nederig is, zal altijd
have God to be his guide. God hebben als zijn Gids
Als je eenmaal op de vloer ligt, kun je niet lager meer. Je hoeft dan dus ook niet bang te zijn om te vallen. Plat op je aangezicht liggen voor God is een kwetsbare houding, maar tegelijkertijd de meest veilige plaats die er bestaat; in die houding kan God voor jou vechten.
Vader, U bent het waard om mijn waardigheid voor op te geven en een nederige houding aan te nemen, zelfs met mijn lichaam. Heer, leer mij die dimensies van aanbidding niet alleen kennen, maar ook toepassen en zelfs te gaan ervaren als 'gewoon'. Ik ben van U Heer, en U bent al mijn aanbidding waard! Amen.