Gisteren zagen we dat de man zijn hele bezit over had voor de schat in de akker.
Ik kan me de verbazing van de omwonenden voorstellen: “Wat ziet die man toch in die akker? Er groeien alleen maar distels en doorns en de grond is ook niet geschikt voor bebouwing. Waarom betaalt hij zo’n enorm bedrag voor die akker? Die akker is gewoon niks waard.”
Je ziet: ze wisten niets van de schat. De enige die ervan wist, was Jezus. Dus betaalde Hij de prijs voor de hele wereld, om voor zichzelf de schat te bemachtigen die in de akker is. De schat in de akker is Gods volk. We zullen nu kijken naar een heel bekend vers uit het Nieuwe Testament, Johannes 3:16:
Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft.
God hield zoveel van de wereld, dat Hij het leven van zijn Zoon opofferde om de hele wereld te redden. Maar wat God uit die wereld ontvangt, is ‘ieder’ die in Hem gelooft. Al die ‘ieders’ bij elkaar vormen samen de schat in de akker. Om hen te bemachtigen is Jezus gestorven. Hij heeft de hele wereld gered, omwille van ieder die in Hem gelooft. In Titus 2:14 vinden we diezelfde waarheid:
Hij heeft Zichzelf voor ons gegeven, opdat Hij ons zou vrijkopen van alle wetteloosheid en voor Zichzelf een eigen volk zou reinigen, ijverig in goede werken.
Dat is de schat, een volk dat Zijn eigendom is. Een volk, verlost uit de wereld, verlost van de slechtheid, gereinigd en verlangend om het goede te doen. De prijs was Hijzelf – al wat Hij had, al wie Hij was… Hij legde Zijn leven af en gaf zichzelf om de akker met daarin de schat te kunnen kopen.
