Toen ik zei: Mijn voet wankelt,
ondersteunde uw goedertierenheid mij, HEERE.
Toen mijn gedachten binnen in mij zich vermenigvuldigden,
verkwikten uw vertroostingen mijn ziel.
(Psalm 94: 18-19)
Iets wat mij bijzonder aantrekt in het beeld dat de Bijbel schetst van God, is dat Hij zo begrijpend is. Hij kent onze zwakheden, maar keurt ons er niet om af. Hij verwacht niet van ons dat we een masker opzetten en ons - naar Hem toe of naar de wereld toe - sterker voordoen dan we in werkelijkheid zijn.
Al wat de Heer van ons vraagt, is dat we oprecht zijn in onze overgave aan Hem; Hij wil dat we alles wat we hebben en wie we zijn in Zijn handen leggen, hoe weinig en ontoereikend het ook lijkt. Daarna is het Zijn genade die voorziet!
In deze psalm roept de psalmdichter uit: 'Help, ik struikel!' Hij staat op het punt te vallen en beseft dat hij niet in staat is zichzelf te redden. Maar op het moment dat hij zijn nood erkent en dit uitspreekt, komt God hem te hulp:
Dan ondersteunde uw goedertierenheid mij, HERE.
In deze situatie zien we een voorbeeld dat we moeten onthouden. Als onze voet begint te wankelen en we de situatie waarin we beland zijn niet meer aankunnen, dan vraagt God niet dat we proberen onszelf te redden. Wij hoeven alleen maar onze nood aan Hem bekend te maken en Zijn liefde ondersteunt en draagt ons.
In het volgende vers beschrijft de psalmist zijn eigen innerlijke reactie:
Toen mijn gedachten binnen in mij zich vermenigvuldigden, verkwikten uw vertroostingen mijn ziel.Een andere vertaling zegt hier:
In de veelheid van mijn gedachten, verkwikken Uw vertroostingen mijn ziel...In tijden van grote nood en ellende, of wanneer ons hoofd overloopt van allerlei gedachten, drukte of zorgen, doet God onze ziel plotseling overlopen van Zijn overweldigende vreugde.
Sterker nog, hoe groter onze problemen zijn, hoe grootser onze ervaring is van Gods troost. In 2 Korinthe 1:8-9 beschrijft Paulus een dergelijke ervaring: ...:
dat wij het uitermate zwaar boven ons vermogen te verduren hebben gekregen, zodat wij zelfs aan ons leven wanhoopten. Ja, wij hadden zelf al het doodvonnis in ons, opdat wij niet op onszelf zouden vertrouwen, maar op God, die de doden opwekt.
Wanneer jouw hart soms wordt overstelpt, wanneer het je bang te moede is, zie dan op God en grijp de gelegenheid aan om op Hem te vertrouwen. Hij is het die nieuwe hoop, nieuwe kracht en nieuw leven geeft!
