We zullen vandaag een Oudtestamentisch beeld bekijken van de mens zonder Gods genade. Het verschilt eigenlijk in niets van het Nieuwe Testament. In Psalm 14:2-3 lezen we over het hele menselijk ras:
De Heere heeft uit de hemel neergezien op de mensenkinderen om te zien of er iemand verstandig was, iemand die God zocht. Zij allen zijn afgedwaald, tezamen zijn zij verdorven, er is niemand die goeddoet.
Dit is dus niet het Nieuwe Testament, maar het Oude Testament. Het werd geschreven over Israël, maar in feite geldt dit voor het hele menselijk geslacht. De Heer kijkt uit de hemel naar beneden, op zoek naar een goed mens; en meer nog, naar iemand die vanuit zijn eigen nood zoekt naar God. Maar het resultaat van Gods onderzoek is bedroevend: Hij kan niemand vinden. Weet je, zonder de genade van God zien we niet eens dat we Hem nodig hebben. Denk eens aan het prachtige lied dat we allemaal wel eens gehoord of gezongen hebben: Amazing Grace. Er staan twee bijzondere zinnen in dat lied:
’t Was grace that taught my heart to fear, and grace my fears relieved.
Genade heeft mijn hart geleerd om God te vrezen, en genade nam mijn vrees weg.
Zonder Gods genade zien we niet in welke wanhopige situatie we ons bevinden. We zijn als dode mensen, en kunnen onszelf onmogelijk helpen, totdat Gods genade begint te werken.
Ik herinner me nog goed dat ik, nadat ik de Heer Jezus had leren kennen en op een heel persoonlijke manier Zijn genade had ervaren, van mezelf steeds zei: "Natuurlijk was ik een zondaar; daar is geen twijfel over mogelijk." Ik ben God dankbaar dat ik dit altijd heel duidelijk wist. Maar ik had ook kunnen zeggen: "Er waren toch ook wel goede dingen in mij. Ik verlangde naar de waarheid." Dat was immers de reden dat ik op een dag met yoga begon. En ook de reden dat ik filosofie studeerde. Daarom deed ik alle dingen die ik deed. In die zin was er ergens in mij toch een klein beetje goed te vinden, en God begon daarmee aan het werk te gaan. Maar op een dag begreep ik uit de Bijbel en door de leiding van de Heilige Geest dat zelfs dat kleine beetje goed, dat verlangen naar waarheid, niet van mijzelf was. Het was er niet van nature geweest, maar het was daar geplaatst door Gods genade. Gods genade begon al in mijn leven te werken voordat ik een tiener was, en toch duurde het nog tot mijn 24e voordat ik de Heer persoonlijk leerde kennen.
Gods genade werkt dus al in ons leven voordat we dit opmerken, en zelfs vóór we bereid zijn ons tot God te keren en Zijn gunst willen ontvangen. Wat een genade!
