Jezus vergoot zijn bloed om ons te verlossen, ons te heiligen (apart te zetten voor God), met andere woorden: om ons heilig te maken. Het is mogelijk om te leven in een plaats waar satan en de zonde ons niet kunnen raken, een plaats waar we beschermd en geheiligd zijn door het bloed van Jezus. In 1 Johannes 1:7 lezen we: Maar als wij in het licht wandelen, zoals Hij in het licht is, hebben wij gemeenschap met elkaar, en het bloed van Jezus Christus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde. De tegenwoordige tijd die in deze tekst consequent is toegepast, geeft aan dat het een voortdurend proces betreft. Terwijl we voortdurend in het licht wandelen, hebben we voortdurend gemeenschap met elkaar en reinigt het bloed van Jezus ons voortdurend van alle zonde. We blijven zuiver en onbesmet; we leven niet in de smerige besmetting van de slechte wereld om ons heen, maar we zijn - midden in die wereld - apart gezet voor God, geheiligd en afgezonderd door het bloed van Jezus. De praktische sleutel is de plaats van de heiligmaking - het altaar. In het Oude Testament was het dier totdat het op het altaar werd gelegd, gewoon het dode lichaam van een dier. Maar zodra het op het altaar werd gelegd en erop werd vastgebonden, werd het offer heilig, apart gezet voor God. Dat geldt ook voor de Nieuwtestamentische gelovige, zoals Paulus schrijft in Romeinen 12:1: Ik roep u er dan toe op, broeders, door de ontfermingen van God, om uw lichamen aan God te wijden als een levend slachtoffer, heilig en voor God welgevallig, dat is uw redelijke godsdienst. Het enige verschil tussen de offers in het Oude- en het Nieuwe Testament is dat onze lichamen leven - we zijn levende offers - als we ze op het altaar leggen. Het principe van heiligmaking blijft hetzelfde. Het is het altaar dat het offer dat erop ligt heilig maakt. De innerlijke verandering van onze gedachten en motieven komt alleen als we alle rechten op ons lichaam hebben opgegeven, en het zonder reserve op Gods altaar leggen, zodat Hij het kan gebruiken zoals Hij het wil. | 
