Bestemming van de christen na de dood
Leestijd: 2 min.
|
Maar nu, Christus ís opgewekt uit de doden en is de Eersteling geworden van hen die ontslapen zijn.
1 Korinthiërs 15:20
Bestemming van de christen na de dood
Wat is in dit tijdperk de bestemming van ware christenen na de dood? We zullen zien dat het Nieuwe Testament wijst op één belangrijk verschil tussen de periode voorafgaand aan Christus’ wederopstanding en die erna.
Nadat door de dood en opstanding van Christus eenmaal volledige verzoening tot stand gebracht was, was de weg open voor de geesten van de rechtvaardigen om onmiddellijk en regelrecht op te varen naar de hemel en in de tegenwoordigheid van God zelf.
In Handelingen 7 staat bijvoorbeeld het verslag van de steniging van Stefanus, de eerste christelijke martelaar: Maar hij, vol van de Heilige Geest, hield zijn ogen naar de hemel gericht en zag de heerlijkheid van God, en Jezus, staande aan de rechterhand van God. En hij zei: Zie, ik zie de hemelen geopend en de Zoon des mensen, staande aan de rechterhand van God. En zij stenigden Stefanus, terwijl deze Jezus aanriep en zei: Heere Jezus, ontvang mijn geest. (Handelingen 7:55-56, 59-60)
Vlak voor zijn dood kreeg Stefanus een visioen van Christus in heerlijkheid, aan de rechterhand van God. Daarna komt in zijn gebed, ‘Here Jezus, ontvang mijn geest’, zijn zekerheid tot uitdrukking dat onmiddellijk na de dood van zijn lichaam zijn geest regelrecht naar de hemel zou opstijgen, in de tegenwoordigheid van God.
Want ik word door deze twee gedrongen: ik heb de begeerte om heen te gaan en bij Christus te zijn, want dat is verreweg het beste, maar in het vlees te blijven is noodzakelijker voor u. (Filippenzen 1:23-24)
Paulus staat hier voor twee alternatieven. ‘In het vlees blijven leven’ - dat wil zeggen, doorgaan in zijn tegenwoordige leven hier op aarde, in zijn fysieke lichaam. Of: ‘heengaan en bij Christus zijn’ –
dat zijn geest bij de dood wordt losgemaakt van zijn lichaam om zo binnen te gaan in de tegenwoordigheid van Christus in de hemel.
Deze voorbeelden van Stefanus en Paulus maken duidelijk dat als een ware christen in de huidige bedeling sterft, zijn geest vrijgemaakt wordt van zijn lichaam en onmiddellijk in de tegenwoordigheid komt van Christus in de hemel. Deze directe toegang voor de christelijke gelovige in de tegenwoordigheid van God in de hemel is alleen maar mogelijk gemaakt door de dood en wederopstanding van Christus; daardoor is volle en definitieve verzoening gedaan voor de zonde.
Voorafgaand aan Christus’ verzoening werden de heengegane geesten van de rechtvaardigen verwezen naar een speciaal gebied in de ‘Sheol’, de lagere wereld. Dit speciale gebied was een plaats van rust en vertroosting, niet van kwelling of straf. Toch was het ver verwijderd van Gods tegenwoordigheid.
Het patroon voor de wederopstanding van alle mensen wordt aangegeven door de opstanding van Christus zelf. De heengegane geest wordt opgeroepen vanuit de plaats waarheen deze door Gods besluit was verwezen - hetzij in het gebied van de hemel of in dat van de lagere wereld. Tegelijkertijd wordt het lichaam door wederopstanding uit de dood opgewekt. Zo worden geest en lichaam verenigd en wordt de volledige persoonlijkheid van de mens hersteld.
Dank U Vader, dat ook ik het vooruitzicht mag hebben dat mijn geest en mijn ziel na de dood zullen worden herenigd en dat ik in die herstelde staat zal mogen ingaan tot Uw heerlijkheid, Heer. Ik prijs Uw naam voor die realiteit die ik mag verwachten op basis van mijn geloof in Jezus Christus. Amen.