Gods mensen zijn hier op aarde om de geschiedenis te veranderen. Als we dat niet doen, dan falen we in onze opdracht. Wij zijn immers het zout van de aarde! We zijn hier om invloed te hebben in de wereld - een unieke invloed. Jezus zei dat als we dit niet doen, dan zijn we geworden als zout dat zijn smaak is verloren. Wij deugen dan nergens meer voor dan om weggeworpen en door de mensen vertrapt te worden. (Mattheüs 5:13)
Besef je dat dit gaat over jou en mij? Als wij geen veranderaars van de geschiedenis zijn - als we geen belangrijke invloed hebben in onze gemeenschap, in ons dorp of onze stad, in ons land, en in de wereld - dan zijn we zout dat zijn smaak verloren is. En zoals ik al eerder zei, ik geloof dat de mensen wiens voeten ons zullen vertrappen, niet ver weg meer zijn. Ze zijn met miljoenen en ze staan te popelen om het te doen. Dat is misschien geen opwekkend nieuws, maar we kunnen ons er beter van bewust zijn dat we verwikkeld zijn in een wereldomvattende geestelijke strijd!
We vervolgen nu onze studie naar de centrale rol die het vasten speelt in de loop van de wereldgeschiedenis. Daarvoor kijken we naar enkele Bijbelse sleutelfiguren, die allemaal het vasten praktiseerden als wapen in geestelijke strijd en werden gebruikt als Goddelijke instrumenten van herstel. We beginnen met Daniël.
Eén van de grootste rampen die over Gods volk Israël kwam, was de Babylonisch-Perzische ballingschap. Tijdens deze periode van gevangenschap was de man die het proces van herstel geestelijk in gang zette, Daniël. In het negende hoofdstuk van het boek Daniël lezen we deze woorden:
In het eerste jaar van Darius, de zoon van Ahasveros, uit het geslacht van de Meden, die koning gemaakt was over het koninkrijk van de Chaldeeën, in het eerste jaar van zijn regering, merkte ik, Daniël, in de boeken het aantal jaren op waarover het woord van de HEERE tot de profeet Jeremia gekomen was: zeventig jaar zouden na de verwoesting van Jeruzalem voorbij moeten gaan. (Daniël 9:1-2)
Door de woorden van Jeremia te bestuderen in de Schriften, begreep Daniël dat de verwoesting van Jeruzalem zeventig jaar zou duren. Hij wist genoeg om te begrijpen dat deze tijd bijna om was. Dus, wat ging hij doen? Ging hij achterover leunen en zei hij: ,,Nou, dat is geweldig. We worden snel hersteld!"? Nee, hij vereenzelvigde zich met Gods doel!
Laten we goed beseffen dat een openbaring van Gods plan voor ons geen excuus is om niets meer te doen! Het is juist een uitdaging om mee te doen! Daniël vatte het zo op en zei eigenlijk: ,,Nu weet ik waaraan ik me kan geven in gebed: de vervulling van dit Goddelijke doel." Daniël zag duidelijk dat hij onderdeel was van de vervulling van Gods doel. Hij mocht betrokken zijn bij de komst van Gods Koninkrijk. Hij zou een instrument zijn door wie Gods wil gedaan kon worden, op aarde, zoals in de hemel.
Ik richtte mijn gezicht tot de Heere God, om Hem te zoeken in gebed en met smeekbeden, met vasten, en in zak en as. Ik bad tot de HEERE, mijn God... (Daniël 9:3-4).
In het drieëntwintigste vers van dat hoofdstuk kwam Daniëls antwoord. We gaan hier niet te diep op in, maar Daniëls bidden en vasten was ongetwijfeld het geestelijke instrument dat door God gebruikt werd voor het herstel van Israël uit de ballingschap.
Hetzelfde principe geldt voor jou en mij, beste vriend, lieve vriendin. Als we in Gods Woord zien dat Hij gaat bewegen om te herstellen, om Zijn Geest uit te storten, dan gaan we niet achterover zitten en alleen maar zeggen: ,,Dat is geweldig!" Nee, we zeggen: ,,Dit is het doel waar ik me mee moet vereenzelvigen. Dit is waaraan ik mezelf wil geven in gebed en vasten, of welk ander middel ook, dat God mij geeft. Ik verenig mij met Gods zaak." Dat is hoe wij betrokken worden in Gods proces van herstel.
