De enige rots

(1 Korinthiërs 3:11)

Gisteren sloten we af met de constatering dat niet de apostel Petrus het fundament is waarop de christelijke gemeente is gebouwd, maar Jezus, en dat Hij het fundament is van het christendom. Deze kwestie is zo ontzettend belangrijk, dat ik Jezus’ uitspraak nauwgezet wil onderzoeken, om haar ware betekenis goed te begrijpen.In het Grieks staat er in Jezus’ antwoord aan Petrus een weloverwogen woord­speling. In het Grieks is de naam ‘Petrus’, Petros; het woord voor ‘rots’ is petra. Door de woordspeling en overeenkomst in klank, zegt Jezus: En Ik zeg u ook dat u Petrus (petros) bent, en op deze petra zal Ik Mijn gemeente bouwen... (Mattheüs 16:18)Hoewel er dus in klank een overeenkomst is tussen deze twee woorden, is hun betekenis heel verschillend. Petros betekent een klein steentje, een kiezelsteentje. Petra betekent een grote rots. De gedachte een kerk te bouwen op een kiezelsteentje is uiteraard belachelijk en daarom kan Christus dit ook niet bedoeld hebben.Jezus gebruikt deze woordspeling om de waarheid die Hij wil overbrengen, goed te doen uitkomen. Hij identificeert Petrus niet met de rots. Integendeel, Hij schetst juist een tegenstelling; Hij laat zien hoe klein en onbelangrijk die kleine ‘kiezelsteen’ Petrus is, in vergelijking met de grote rots waarop de kerk gebouwd moet worden.Zowel het gezonde verstand als de Bijbel zelf bevestigen dit. Als de kerk van Jezus Christus gefundeerd zou zijn op de apostel Petrus, dan zou het absoluut het meest onveilige bouwwerk ter wereld zijn. Maar een klein stukje verderop lezen we dat Jezus Zijn discipelen begon te waarschuwen dat Hij verworpen en gekruisigd zou gaan worden. Het verslag vervolgt met:En Petrus nam Hem apart en begon Hem te bestraffen; hij zei: God zij u genadig, Heere, dit zal beslist niet met U gebeuren! Maar Hij keerde zich om en zei tegen Petrus: Ga weg achter Mij, Satan! U bent een struikelblok voor Mij, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van mensen. (Mattheüs 16:22-23)Hier beschuldigt Jezus Petrus er van dat hij beïnvloed is door de meningen van mensen, ja, zelfs dat hij zich dat door de satan heeft laten influisteren. Hoe zou zo’n man nu het fundament kunnen zijn van de hele christelijke kerk?Later lezen we dat Petrus Jezus driemaal verloochent. Zelfs na de opstanding en de Pinksterdag, zo vertelt Paulus ons in Galaten 2:11-14, bleek Petrus nog steeds beïnvloed te worden door angst voor zijn landgenoten, bereid om het op een bepaald punt met de waarheid van het Evange­lie op een akkoordje te gooien. Petrus was toen beslist geen rots. Hij was beminnelijk, onstuimig, een geboren leider, maar een mens als alle anderen, met al de daaraan verbonden zwakheden en menselijk falen. De enige rots waarop waarachtig en stabiel christelijk geloof gebaseerd kan zijn, is Christus zelf.