In de komende dagen gaan we het hebben over de tweede Hebreeuwse naam van God. De veelgebruikte vertaling van die naam is Jahweh (of Jehovah, wat eigenlijk een samentrekking is van 'Jahweh' en de klinkers uit 'Adonai'). In de oorspronkelijke Hebreeuwse vorm bestaat deze naam slechts uit vier medeklinkers en geen klinkers: JHWH. Het is belangrijk om te weten dat wanneer Hebreeuws wordt geschreven, alleen de medeklinkers worden geschreven. De klinkers moeten door de lezer worden ingevoegd. Soms worden ze bij het schrijven - als leestekens - onder de medeklinkers geplaatst. Maar in ieder geval volgt uit het basisprincipe dat je niet altijd meer weet hoe je een woord moet uitspreken, omdat je niet weet welke klinkers moeten worden toegevoegd en op welke plaats, tenzij je al weet om welk woord het gaat. Dus we hebben deze vier medeklinkers, die samen de heilige, unieke naam van God vormen. Sinds de tijd van de tweede tempel is deze naam door Joodse mensen nooit uitgesproken. Deze naam was te heilig om uit te spreken. Waar deze naam voorkomt in de Hebreeuwse bijbel, wordt deze uitgesproken als een andere naam. Meestal is dat de naam Adonai, wat betekent 'mijn Heer'. Adon betekent 'Heer'. Interessant is dat het woord 'Adonai' zelf meervoudig is. Het enkelvoud is 'Adoni'. Joodse mensen zullen soms ook als alternatief voor de heilige naam van God eenvoudig zeggen: 'de Naam' (Hasjém). Als wij deze naam willen uitspreken, zullen we dus moeten bepalen welke klinkers we invullen. In veel vertalingen wordt deze naam - laten we zeggen 'Jahweh', aangezien we toch iets moeten uitspreken - weergegeven door 'HEER', met hoofdletters. Veel mensen die de bijbel lezen, realiseren zich niet dat wanneer het woord 'HEER' in hoofdletters staat weergegeven, het om de heilige naam 'Jahweh' gaat. Wanneer het met kleine letters staat weergegeven, gaat het om het woord 'Adonai'. | 
