Abraham en Jacob gaven zich over, met de bedoeling dat ze hun erfdeel van God zouden ontvangen. Deze formule - je overgeven om je erfenis te ontvangen - kan je beschouwen als een soort geestelijke wet. We zijn allemaal bekend met de zogenaamde 'natuurwetten' of ook wel de 'wetenschappelijke wetmatigheden', zoals bijvoorbeeld Isaac Newtons wet van de zwaartekracht. Niemand bij zijn volle verstand zou het wagen die wet te ontkennen of zelfs er tegenin te gaan.
Toch hebben heel wat mensen die goed bekend zijn met natuurwetten, nauwelijks inzicht in of kennis van geestelijke wetten. Toch zijn geestelijke wetten net zo definitief, precies en zeker als natuurlijke wetten - en ze zijn net zo onmogelijk te ontkennen of te verwaarlozen. Je kunt proberen de wet van de zwaartekracht te breken, maar het omgekeerde zal gebeuren, die wet zal jou breken! En datzelfde geldt voor geestelijke wetten. Mensen praten over het breken van Gods wetten, maar die gedachte klopt niet; die mogelijkheid is er niet. Ik wil je graag een geestelijke wet schetsen die in het hele universum geldt. Ze was werkzaam voordat het universum geschapen werd, en ik geloof dat ze nog steeds zal gelden als de tijd is opgehouden. Het is een wet die elk van ons raakt; en ze heeft onmiskenbaar invloed op ieders leven.
Deze geestelijke wet wordt in het Nieuwe Testament drie keer beschreven, in Mattheüs 23:12, Lukas 14:11 en Lukas 18:14 - en iedere keer is het Jezus zelf die hem benoemt.
En wie zichzelf zal verhogen, zal vernederd worden; en wie zichzelf zal vernederen, zal verhoogd worden. (Mattheüs 23:12)
Deze wet is universeel; ze geldt in het hele universum. Wie dan ook - waar dan ook - zichzelf verhoogt, wanneer dan ook, zal vernederd worden. En omgekeerd evenredig geldt hetzelfde; ieder die zichzelf vernedert, die zal verhoogd worden.
Er zijn nog een aantal andere passages in de Bijbel die hetzelfde zeggen, maar dan met andere woorden. Spreuken noemt het twee keer; alleen met andere woorden: Trots komt vóór de ondergang, en hoogmoed komt vóór de val. (Spreuken 16:18)
Mensen citeren vaak het laatste zinnetje, maar wat de Bijbel ervóór zegt, gaat eigenlijk nog veel verder: Trots (of hoogmoed) gaat vooraf aan de ondergang! De schrijver van Spreuken noemt het gevaar van hoogmoed opnieuw in hoofdstuk 18:12: Vóór de ondergang verheft zich het mensenhart, maar nederigheid gaat vóór de eer.
Ik geloof niet dat de ondergang van enig levend wezen ooit door iets anders veroorzaakt is dan door hoogmoed. De eerste zonde in het universum was niet dronkenschap, immoraliteit of moord. Het was trots. Vele mensen die walgen van dronkenschap, of die geschokt zijn van immoraliteit, of moord, zien trots met gemak door de vingers, of zien het zelfs nauwelijks als zonde. Het is hoog tijd dat elk van ons ieder zijn of haar eigen hart - en daarmee dus het Lichaam van Christus - zuivert van de vernietigende kracht van hoogmoed. In plaats daarvan kiezen we voor nederigheid, die geweldige kracht die Jezus ons voorleefde.
