Gisteren schetste ik het verhaal van die jonge vrouw die met een beslissing van haar wil haar vlees moest kruisigen, omdat ze - gewaarschuwd door haar jeugdleider - op het punt stond te gaan trouwen met een man die niet echt volledig aan de Heer was toegewijd. Stel je nu eens voor dat ze had geweigerd haar vlees te kruisigen. Ze trouwt met de man en ontdekt al snel dat hij niet echt van de Heer houdt, en dat hij geestelijk niet in staat is een hoofd te zijn voor het gezin en ook niet echt een steun voor haar. Uiteindelijk, na jaren van strijd, laat hij haar in de steek, terwijl zij achterblijft met drie kinderen...
Wat is pijnlijker? Onmiddellijk afrekenen met het vlees, of later oogsten wat je zaait op de akker van je vlees? Iemand zei ooit: Je kunt in het leven kiezen tussen twee soort pijn: de pijn van spijt, of de pijn van zelfdiscipline...
En begrijp het niet verkeerd, allebei de situaties zijn pijnlijk. Maar de wortel die onze pijn veroorzaakt, is onze vleselijke natuur en de vraag is: wil je Gods oplossing aanvaarden, of ga je een andere weg? Gods oplossing is pijnlijk, maar tijdelijk. In het voorbeeld van deze vrouw: Haar gebroken hart zal na een jaar, of misschien wel twee, genezen; daarna is ze vrij om de rest van haar leven voor God te leven en wellicht zelfs de partner te ontmoeten die God voor haar heeft bedoeld...
De meeste christenen zullen vroeg of laat door een crisis heen gaan, in het bijzonder degenen die in een speciale bediening geroepen zijn. In die crisis doen ze óf wat hun vlees wil en lopen God mis, óf ze kruisigen hun vlees en lijden op dat moment. Maar uit dat lijden ontwikkelt zich een gelouterd karakter en een toegewijd leven, dat niet langer slaaf is van de zonde. (Herinner je je dat het begrip 'zonde' feitelijk betekent: Gods doel missen...?)
Terugkijkend op mijn eigen ervaringen herinner ik me ook zo'n moment dat ik voor de keus stond om óf de goede beslissing te nemen, óf de verkeerde. Ik kon de weg van mijn vlees volgen, mezelf tevreden stellen en de gemakkelijke weg gaan; óf ik kon het kruis toepassen. Ietwat onhandig, niet precies wetend wat ik deed, sloeg ik de spijkers vast. Meer dan vijftig jaar later ben ik nog steeds blij dat ik dat heb gedaan! Lees nog eens zorgvuldig wat Petrus zegt in dit gedeelte:
Daar Christus dan naar het vlees geleden heeft, moet ook gij u wapenen met dezelfde gedachten, dat wie naar het vlees geleden heeft, onttrokken is aan de zonde, om niet meer naar de begeerten van mensen, maar naar de wil van God de tijd die nog rest in het vlees, te leven.
Is dat niet geweldig? Je kunt een punt bereiken waar de zonde niet langer over jou heerst! De sleutel is je vlees te kruisigen, om vrij te zijn voor Gods doelen. Dit is de vierde schitterende bevrijding waarin voorzien is door Jezus' offer aan het kruis.
