Doen wij wat we kunnen?

Vandaag kijken we naar het tweede gezichtspunt van het prachtige verhaal over Maria die Jezus’ voeten zalfde met kostbare olie. Denk eens na over een aantal geweldige dingen die Jezus uitsprak over deze vrouw. Hij leende Zijn oor in geen geval aan critici, maar zei in Markus 14:6 over de vrouw: “Zij heeft een goede daad aan Mij verricht”. In het Engels staat daar: “Zij heeft een mooie daad aan Mij gedaan. Jezus zag in haar handeling iets wat Hem voorkwam als ‘mooi’, ‘prachtig’… Onbegrijpelijke liefde is mooi!

In Markus 14:8 zei Jezus over de vrouw: “Zij heeft gedaan, wat zij kon”. Dit is zo simpel, maar tegelijk zo belangrijk. God vraagt ons nooit méér te doen dan we kunnen. Ik heb vaak mensen horen zeggen: “Ik wou dat ik méér kon doen”. Maar ik vraag me dan wel eens af of ze wel echt alles hebben gedaan wat ze kunnen. God zal nooit méér van je vragen dan je kunt. Jezus’ houding zal ten opzichte van jou precies zo zijn als tegenover die vrouw.

In het achtste vers van Markus 14 zegt Jezus ook nog: “Van tevoren heeft zij mijn lichaam gezalfd voor de begrafenis”. Dat is een wonderlijke uitspraak. Op dat moment geloofde nog niemand van de discipelen dat Jezus daadwerkelijk zou sterven en begraven worden. Maar van alle mensen was het uitgerekend Maria, die wèl de openbaring kreeg dat Hij zou sterven en begraven worden. Toen Hij een tijd later inderdaad gestorven was aan het kruis, had niemand de tijd om Zijn lichaam naar behoren te balsemen. Ze moesten Hem in doeken wikkelen en sprenkelden daarbij wat parfum en kruiden op het lichaam, maar voor het echte balsemen was geen tijd. Ze misten die gelegenheid, maar Maria was open voor de Heilige Geest. De Heilige Geest kon haar dingen vertellen, niet zozeer via haar verstand, maar via haar hart.

Er is een Frans gezegde dat luidt: “Het hart heeft zo zijn redenen, waarvan de rede niets weet”. Ik denk dat het hart van die vrouw zo zijn redenen had, waarvan de mensen eromheen, die verstandelijk redeneerden, niets begrepen.