Door de Geest bekrachtigd gebed: de Geest komt onze zwakheden te hulp

Een vierde hoofddoel van de doop in de Heilige Geest betreft het gebedsleven van de gelovige. De sleuteltekst hiervoor vinden we in Romeinen 8:26-27: En evenzo komt ook de Geest onze zwakheden te hulp, want wij weten niet wat wij bidden zullen zoals het behoort. De Geest Zelf echter pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen. En Hij Die de harten doorzoekt, weet wat het denken van de Geest is, omdat Hij naar de wil van God voor de heiligen pleit.

Paulus noemt één vorm van zwakte die alle gelovigen in hun eigen natuurlijke toestand, los van de Heilige Geest, met elkaar gemeen hebben. Dat is niet een zwakte in de zin van een kwaal of een lichamelijk gebrek. Paulus definieert het met de woorden: want wij weten niet wat wij bidden zullen zoals het behoort. Deze zwakheid bestaat in het niet weten hoe we op de juiste manier moeten bidden, in het niet weten hoe wij naar Gods wil moeten bidden.

De Enige tot wie wij ons in deze zwakheid om hulp kunnen wenden is de Heilige Geest, want Paulus zegt: En evenzo komt ook de Geest onze zwakheden te hulp, want wij weten niet wat wij bidden zullen zoals het behoort.

Paulus spreekt hier over de Geest als een Persoon die in de gelovige woont en die de gelovige maakt tot een kanaal, waardoor Hij gebeden opzendt en voorbede doet.

Dit is gebed van een soort die ver boven het niveau ligt van ons eigen natuurlijk denken of de bekwaamheid van de gelovige zelf. In dit soort gebed vertrouwt de gelovige niet op zijn gevoel of zijn begrip, maar hij geeft zijn lichaam over aan de Heilige Geest, als een tempel waarin de Geest zelf de gebeden leidt, en hij geeft zijn leden over als instrumenten, die de Geest bestuurt voor de doelen van bovennatuurlijke voorbede.

Als we het Nieuwtestamentische onderwijs over gebed bestuderen, dan merken we dat dit een norm aanlegt die de gelovige nooit in zijn eigen kracht of begrip kan bereiken. Op deze manier brengt God de gelovige doelbewust in een positie waarin hij óf onder de bovennatuurlijke norm moet blijven, óf zich afhankelijk opstelt van de bovennatuurlijke bijstand van de inwonende Heilige Geest.

Paulus zegt bijvoorbeeld in Efeziërs 6:18: Terwijl u bij elke gelegenheid met alle gebed en smeking bidt in de Geest en daarin waakzaam bent met alle volharding en smeking voor alle heiligen.

En nog eens in 1 Thessalonicenzen 5:17,19: Bid zonder ophouden. (...) Blus de Geest niet uit.

Niemand kan deze opdrachten vervullen. Niemand kan altijd bidden, of bidden zonder ophouden. Maar wat onmogelijk is in het natuurlijke, wordt mogelijk gemaakt door de inwonende, bovennatuurlijke aanwezigheid van de Heilige Geest. Daarom legt Paulus er in deze beide passages de nadruk op, dat de gelovige afhankelijk is van de Heilige Geest. Hij zegt: bidt bij elke gelegenheid... in de Geest en opnieuw: bid zonder ophouden... blus de Geest niet uit.