We moeten goed beseffen dat onze rechtvaardigheid noch onze trouw de basis vormt voor het feit dat we vrijmoedig mogen naderen tot Gods troon. Integendeel, het is Gods rechtvaardigheid en zijn trouw die de basis vormt. De eerste brief van Johannes is daar duidelijk over: Geliefden! Als ons hart ons niet veroordeelt, hebben wij vrijmoedigheid om tot God te gaan; en wat wij ook maar bidden, ontvangen wij van Hem, omdat we zijn geboden bewaren en doen wat Hem welgevallig is.(3:21,22) Als we ook maar een heel klein beetje vinden dat we het recht hebben om tot God te naderen op basis van onze eigen gerechtigheid, dan kunnen we Hem al niet meer met vrijmoedigheid benaderen. Van onszelf hebben we namelijk helemaal niets - we hebben geen rechtvaardigheid uit onszelf. Onze vrijmoedigheid kan daarom nooit gebaseerd zijn op onszelf. Zoals we eerder zagen, geldt het omgekeerde ook: we moeten ons hart niet toestaan onszelf te veroordelen, want dat is eveneens een hindernis. Maar we vertrouwen dus niet op onze eigen rechtvaardigheid of wijsheid, maar op Gods trouw en genade. Daar is onze vrijmoedigheid op gebaseerd. Laat Paulus' woorden goed tot je doordringen: Zo is er dan geen veroordeling voor hen die in Christus Jezus zijn.(Romeinen 8:1) In het vervolg van dat hoofdstuk schildert Paulus een prachtig beeld van het leven dat vol is van de Heilige Geest en door Hem wordt beheerst. Een heerlijk leven vol zegeningen, voorrechten en voordelen. Maar het begint met dat eerste vers: Geen veroordeling! Niet naar jezelf toe, maar ook niet naar anderen! Ook niet een klein beetje en ook niet af en toe... We moeten alle veroordeling afleggen. Een laatste vereiste om bij God te komen, is dat we dit doen in Jezus' naam. Komen in de naam van Jezus, haalt de aandacht weg van onszelf en onze inspanning, en verzekert ons dat onze gebeden worden gehoord. | 
