De vijfde 'laten wij-stelling' uit het boek Hebreeën staat in hoofdstuk 6:1: Nu wij het basisonderwijs van Christus laten rusten, laten we volwassenheid najagen. (NASB) Onwillekeurig krijg je soms de indruk dat je in het leven als christen een punt bereikt dat je kunt zeggen: ,,Dat was het. Nu ben ik er." Maar zo is het niet. Het is praktisch onmogelijk om in het geestelijk leven 'statisch' te blijven - je blijft altijd groeien. In Spreuken 4:18 staat: Maar het pad der rechtvaardigen is als het glanzende morgenlicht, dat steeds helderder straalt tot de volle dag. (NBG) Iedere rechtvaardige - ieder die gewassen is door Jezus' bloed - gaat steeds helderder stralen. Rechtvaardigheid is een pad. Het is niet bedoeld om op stil te blijven staan, en nog minder om te gaan zitten. Omdat rechtvaardigheid een pad is, vraagt het dus voortdurende beweging, vooruitgang en ontwikkeling. Als we voor het eerst tot geloof komen en de Heer leren kennen als Redder, is dit pad als de zon die doorbreekt na de duisternis, als het morgenlicht dat ons hart binnenstroomt. Dit ochtendgloren is niet Gods einddoel met ons, maar slechts het begin. Tijdens onze wandel op het pad van rechtvaardigheid zal het licht steeds helderder gaan schijnen. Elke nieuwe stap en iedere nieuwe dag moet dat licht helderder gaan stralen als daarvoor, tot de volle dag. Dat is onze bestemming: het licht van de middagzon. Gods wil voor ons is dat we niet stoppen voordat we het volle licht hebben bereikt. Het morgenlicht is ons vertrekpunt, we blijven geestelijk groeien en het licht wordt steeds helderder. Stoppen is niet Gods bedoeling. We mogen natuurlijk rusten in Hem, maar juist in die momenten blijft - net als bij ons natuurlijke lichaam - onze groei gewoon doorgaan. Totdat we de volle dag bereiken. | 
