Een Evangelie van vrede...

Paulus heeft het over het Evangelie ‘des vredes’. Het is een Evangelie dat vrede geeft in hart en verstand, voor mensen die het geloven en het gehoorzamen.

Eén ding staat vast als het gaat over vrede. We kunnen slechts vrede aan anderen meedelen als we ook zelf die vrede kennen. Iets wat we zelf niet ervaren, kunnen we onmogelijk overdragen op een ander. We kunnen er dan hooguit over praten of erover theoretiseren, maar we kunnen het niet overbrengen.

In Mattheüs 10:12-13 lezen we dat Jezus instructie geeft aan de eerste discipelen, wanneer Hij hen er voor het eerst op uitstuurt om het Evangelie te prediken. Een deel van Zijn instructie is:

Let op die belangrijke uitspraak, dat als een huis het waard is ‘laat dan uw vrede erover komen’. Het is de bedoeling dat jij jouw vrede overbrengt. Een belangrijke vraag is dus: Als jij een huis binnengaat, heb je dan vrede om over te brengen? Je kunt immers niet delen wat je zelf niet ervaart… Laten we kijken naar een voorbeeld. Stel, je doet boodschappen de supermarkt en terwijl je in de rij voor de kassa staat, zie je een vrouw die het duidelijk heel moeilijk heeft. Ze is zenuwachtig en gejaagd en God maakt duidelijk dat je haar moet helpen. Wat doe je? Zeg je: ,,Kom zondagochtend mee naar de kerk?’’ Dat is niet wat deze vrouw nu nodig heeft. Als dat alles was wat je wist te zeggen, dan had je beslist je schoenen niet aan.

‘Je schoenen aan hebben’ betekent klaar staan om in actie te komen, precies op dat moment en op die plek waar God je brengt. In de allereerste plaats moet je vrede hebben. Je moet die vrouw in de winkel laten voelen dat jij iets hebt wat zij niet heeft, maar wel heel erg nodig heeft. Mensen kunnen de vrede voelen die jij hebt (of het gebrek daaraan…) Wil je dat ze jouw vrede krijgt, dan moet je haar in gewone, niet-religieuze woorden kunnen uitleggen hoe ze vrede kan vinden. Je moet in staat zijn het Evangelie helder aan haar uit te leggen. Dat zijn de ‘schoenen van de bereidvaardigheid van het Evangelie van vrede’.