Mijn gezin was vijf jaar lang op het zendingsveld in Oost-Afrika. In die tijd vastten Lydia en ik elke donderdag. (Let wel, ik zeg dit niet om op te scheppen. Maar ik zou het ongepast vinden als ik Bijbelonderwijs gaf over vasten, terwijl ik het zelf nooit heb gepraktiseerd...)
In Oost-Afrika was ik benoemd tot schoolhoofd en in die jaren had ik het heel erg druk. Ik werkte elke dag van zes uur 's ochtends tot tien uur 's avonds. In het begin dacht ik dat ik het te druk had om te vasten en liet dat dus achterwege. Maar na een tijdje merkte ik dat mijn geestelijk leven niet meer was zoals het hoorde. In het begin kon ik er de vinger niet op leggen wat de oorzaak was. Maar toen kwam er een moment dat ik me realiseerde: ik kan het beter niet te druk hebben om te vasten... Sterker nog, in één van zijn dagboeken schrijft John Wesley dat iemand die onderwijs geeft over vasten maar het zelf niet doet, net zo zeker kan weten dat hij zal struikelen, als iemand die onderwijst over gebed maar zelf niet bidt. Ik kan uit ervaring Wesleys uitspraak bevestigen. Hij had gelijk.
Dus ik ging weer vasten. Tegen de tijd dat ik Oost-Afrika verliet, had ik veel fouten gemaakt. Maar in de basis wist ik dat ik het werk waarvoor God mij daarheen had gezonden, had volbracht. En daarvan schrijf ik veel toe aan de praktijk van het vasten.
Overtuigende resultaten
We gaan verder met het verhaal van Paulus en Barnabas. We lezen hoe zij, toen ze terugkwamen, verslag deden van het werk dat zij hadden voltooid (zie Handelingen 14:27). Simpel gezegd: ze hadden het werk afgekregen. Toen ik in Oost-Afrika was, openbaarde God me een principe in de vorm van een zin: Als je nieuwtestamentische resultaten wilt, moet je nieuwtestamentische methoden gebruiken. Er is geen andere manier. In het veertiende hoofdstuk van Handelingen vinden we nog meer bevestiging van het principe van vasten in de vroege Kerk:
En toen zij [Paulus en Barnabas] in elke gemeente door het opsteken van de handen voor hen ouderlingen gekozen hadden en onder vasten gebeden hadden, droegen zij hen op aan de Heere, in Wie zij nu geloofden. (Handelingen 14:23)
Merk op dat in elke gemeente gebeden werd met vasten. Dit werd niet alleen maar gedaan in één gemeente. Het werd regelmatig toegepast in elke gemeente, onder het leiderschap van de apostelen. En zo moet het vandaag ook zijn. Paulus zegt dat hij zichzelf in alle dingen bewijst als dienaar van God: ...in veel volharding: in verdrukkingen, in noden, in benauwdheden, in slagen, in gevangenissen, in oproer, in ingespannen arbeid, in nachten zonder slaap, [en...] in vasten... (2 Korinthe 6:4-5). Eén manier waarop we onszelf bevestigen en grondvesten als dienstknechten van God, is door ons vasten. In 2 Korinthe 11 schrijft Paulus over zijn eigen, persoonlijke ervaring en bediening:
...in inspanning en moeite, vaak in nachten zonder slaap, in honger en dorst, vaak in vasten, in koude en naaktheid. (2 Korinthe 11:27)
Paulus maakte onderscheid tussen enerzijds honger en dorst, en anderzijds vasten. Honger en dorst is wanneer je niet kunt eten en drinken omdat er geen voedsel of water beschikbaar is. Maar vasten is opzettelijk niet eten, voor geestelijke doeleinden. Paulus' opmerking was dat hij ,,vaak in vasten" was. Het is aan ons om de geschiedenis te veranderen. Daar ben ik vast van overtuigd. Ik predik geen theorie. Ik vertel je over een geestelijke discipline die echt werkt; het levert resultaat op. Wij kunnen de wereld veranderen!
