|
Bij het naderen van het hoogtepunt van Zijn aardse bediening, demonstreerde Jezus bij het graf van Lazarus de enorme kracht van woorden die met het geloof van God worden uitgesproken. Hij riep met een luide stem: "
Lazarus, kom naar buiten!" (Joh. 11:43). Dit korte bevel, vol van de kracht van bovennatuurlijk geloof, maakte dat een man die zowel dood als begraven was, levend en wel uit zijn graf kwam. Het oorspronkelijke concept van dit soort geloof vinden we in de scheppingsdaad zelf. Het was door geloof in Zijn eigen woord dat God het universum tot gestalte riep.
"Door het woord van de HEERE is de hemel gemaakt, door de Geest van Zijn mond heel hun legermacht... want Hij spreekt en het is er, Hij gebiedt en het staat er" (Ps. 33:6,9).
Gods gesproken woord, aangedreven door de dunamis (kracht) van Zijn Geest, was de effectieve factor in de totale schepping.
Als de gave van geloof werkzaam is, wordt de mens tijdelijk het kanaal van Gods eigen geloof. De persoon die spreekt is niet langer belangrijk, maar slechts het geloof dat tot uitdrukking komt. Als Gods eigen geloof aan het werk is, dan is het net zo doeltreffend wanneer de woorden door Gods mond gesproken worden, als wanneer zij via de Heilige Geest worden gesproken door de mond van een menselijke gelovige. Zolang een christen werkt met dit Goddelijke geloof, hebben zijn woorden evenveel uitwerking als wanneer God ze Zelf had uitgesproken. Nogmaals, het is het geloof dat belangrijk is, niet de persoon.
In de voorbeelden die we de afgelopen dagen hebben bekeken, werd dit bovennatuurlijke geloof uitgedrukt door een gesproken woord. Het was door een gesproken woord dat Jezus de vijgenboom deed verdorren. Het was ook door een gesproken woord dat de storm ging liggen, en dat Hij de boze geest van de epileptische jongen uitdreef en Lazarus uit het graf riep. In Marcus 11:23 verbond Hij deze belofte ook aan ieder woord dat in geloof gesproken wordt. Hij zei namelijk: "Wie zegt... wat hij zegt... zal hem gebeuren."
Soms wordt een woord dat in gebed wordt uitgesproken, een kanaal voor de gave van geloof. In Jacobus 5:15 lezen we dat "het gelovig gebed" de zieke gezond zal maken. Er is dus geen enkele ruimte voor twijfel aan het effect van een gelovig gebed. Resultaat is gegarandeerd. Een gebed dat gebeden wordt met dit soort van God gegeven geloof, is onverslaanbaar. Ziekte noch enige andere toestand die tegen Gods wil ingaat, zal er tegen kunnen standhouden.
Als voorbeeld van 'het gelovig gebed' verwijst Jacobus naar Elia. Door zijn gebed liet hij alle regen drie jaar en zes maanden ophouden en maakte toen dat er weer regen viel (Jak. 5:17-18). De Bijbel leert dat het geven en tegenhouden van regen een Goddelijk recht is dat door God Zelf wordt uitgeoefend (zie b.v. Deut. 11:13-17 en Jer. 5:24 en 14:22). Toch oefende Elia dit recht uit namens God, maar liefst drie jaar en zes maanden lang. Jacobus benadrukt dat Elia een mens was als wij. Maar zo lang hij in staat was te bidden met Gods geloof, zo lang hadden de woorden die hij uitsprak net zoveel uitwerking als Gods eigen woorden. |
