Welzalig de mens wie de HEERE de ongerechtigheid niet toerekent, en in wiens geest geen bedrog is (Psalm 32:2). Toen ik zweeg, verouderden mijn beenderen, terwijl ik de hele dag schreeuwde. Want dag en nacht drukte uw hand zwaar op mij; mijn levensvocht verdroogde als in zomerse hitte. Mijn zonde maakte ik U bekend, mijn ongerechtigheid bedekte ik niet (vers 3-5). Zoals zoveel mensen, weigerde David in eerste instantie zijn zonde te erkennen en probeerde hij net te doen alsof het nooit was gebeurd. Maar al die tijd was hij als iemand met brandende koorts. Zijn levensvocht verdroogde en zijn beenderen verouderden. Onvergeven zonden kunnen letterlijk lichamelijke gevolgen hebben. Een psychiater vertelde me ooit het volgende verhaal. Hij bezocht regelmatig het ziekenhuis en ontmoette daar een vrouw die er hopeloos aan toe was. Haar nieren functioneerden niet meer, haar huid had alle kleur verloren en ze lag in coma. Eigenlijk lag ze te wachten op haar dood. Op een dag voelde hij zich door de Heilige Geest geleid om voor haar te bidden: ,,In de naam van Jezus Christus, ontsla ik je van je zondenlast." Achteraf vroeg hij zich af of het niet een beetje een dwaze actie was geweest. Maar ongeveer een week later zag hij deze vrouw tot zijn verbijstering op straat lopen; volkomen genezen. Onvergeven zonde had haar lichamelijke conditie zwaar aangetast, maar toen haar zonden werden vergeven door de voorbede van deze man, werd haar geest gereinigd en opende dit voor haar de weg tot genezing. | 
