Geregeld hebben we het over onze tienden - het principe dat God instelde als basis voor het geven van onze inkomsten - maar hoe zit het met Gods verwachtingen hieromtrent in onze tijd? Van de Israëlieten wilde God één van de zeven dagen per week hebben; dat is een hoger percentage dan van hun bezittingen. Hoeveel mensen geven God werkelijk één op zeven dagen? Ik geloof dat dit een van de oorzaken is dat veel christenen een burn out krijgen of overspannen raken - veel te veel zijn er gefrustreerd, gejaagd en druk - en lijken hun werk nooit af te hebben. We zagen al: God was de eerste die rust nam. Een vriend van mij, een Palestijnse Arabier die veel restaurants bezit, zei eens: ,,God werkte niet om een gezin te onderhouden. En Hij rustte niet uit omdat Hij moe was. Het was veel belangrijker dan dat. God werkte omdat Hij de Schepper is." Ik geloof dat God uitrustte omdat Hij wilde genieten van wat Hij had geschapen. Als we nooit de tijd nemen om te genieten van wat we hebben gemaakt, dan zijn we er miserabel aan toe. Wat vraagt eigenlijk meer geloof? Werken of rusten? Israël was niet in staat om de rust binnen te gaan vanwege haar ongeloof. Zou het kunnen zijn dat niet echt tot rust kunnen komen is vanwege dezelfde reden: ongeloof? Ik geloof dat dit een belangrijke diagnose is voor sommige mensen. Echte ontspanning komt als je beseft dat God dit fenomeen heeft uitgevonden. Ons woord 'vakantie' komt van 'vacant' en dat betekent 'leeg'. Soms is het goed om niets te doen te hebben - een lege agenda. Toch voelden mijn vrouw en ik ons nog beter thuis bij het (Engelse) woord 'holidays'. Dit komt van 'Holy days', oftewel, de 'heilige dagen' die de Israëlische kalender heeft ingesteld. Je kon er niet omheen, omdat ze door God waren ingesteld - niet omdat iemand lui wilde zijn, maar omdat God had gezegd: Neem een heilige dag! | 
