God kent ons door en door. Zelfs zo goed dat Hij weet hoeveel haren er op ons hoofd groeien (zie Matteüs 10:30). In Psalm 139 schrijft David vol ontzag en verbijstering: HEERE, U doorgrondt en kent mij. U kent mijn zitten en mijn opstaan, U doorziet van verre mijn gedachten. U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen, U bent met al mijn wegen vertrouwd. Al is er nog geen woord op mijn tong, zie HEERE, U weet alles. U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij. Dit kennen - het is mij te wonderlijk, te hoog, ik kan er niet bij. Waar kan ik Uw Geest ontgaan, waar Uw aangezicht ontvluchten? (vers 1-7) Bedenk wat David hier zegt: God doorziet van verre onze gedachten. Een man ontving ooit een openbaring van God, en vertelde dat de engel die hem die openbaring bracht, tegen hem zei: ,,De gedachten van een mens klinken in de hemel net zo luid als de stemmen van de mens op aarde." Dat is een schokkende gedachte - elke gedachte is transparant en hoorbaar in de hemel. Maar het is ook de kern van wat David hier schrijft. Als we hierover nadenken, moeten we David wel nazeggen: Dit kennen - het is mij te wonderlijk, te hoog, ik kan er niet bij. David vroeg: Waar kan ik Uw Geest ontgaan, waar Uw aangezicht ontvluchten? Hier zien we de sleutel om te begrijpen hoe God alles weet in het hele universum, namelijk door zijn Geest. De Geest van God gaat door het hele universum heen; er is geen plaats waar Hij niet aanwezig is. Door zijn Geest weet God alles wat wij weten, en nog veel meer. Hij weet dingen die wij nooit kunnen weten, zoals het aantal haren op ons hoofd. | 
