Het onvergefelijke vergeven

Vandaag kijken we naar de zesde storting van Jezus’ bloed, die plaatsvond tijdens de werkelijke kruisiging.

In Mattheüs 27:35 staat: Nadat zij Hem gekruisigd hadden, verdeelden zij Zijn klederen door het lot te werpen.

Bij de kruisiging werden zijn handen (polsen) en voeten doorboord met grote nagels, oftewel spijkers. Ook dit was letterlijk voorspeld in het Oude Testament, in Psalm 22:15:

Vers 19 voegt hieraan toe:

Deze toevoeging bewijst dat we in deze psalm te maken hebben met een voorafschaduwing van het lijden van Jezus. Al in het Oude Testament gaf de psalmdichter profetisch details weer van de gebeurtenissen rond Jezus’ kruisiging die pas eeuwen later zou plaatsvinden.

Psalm 22 schetst ‘een hart als was, gesmolten diep in mijn binnenste’; dit doet denken aan totale krachteloosheid, ontreddering, wanhoop. Zo kunnen mensen zich voelen wanneer het kwaad – bijvoorbeeld verschrikkelijke zonde die tegen hen is begaan – diepe voren heeft getrokken in hun ziel. Zullen zij ooit nog echt genezen?

Zelfs voor die schijnbaar onvergeeflijke zonden die tegen mensen is begaan – en ook de destructieve gevolgen in het leven van de slachtoffers – is Jezus aan het kruis genageld. Toen Zijn handen en voeten werden doorboord, heeft Hij de meest afgrijselijke pijn doorstaan, om zelfs de meest afgrijselijke pijn en het meest diepe leed dat mensen elkaar aandoen, te genezen en verzoenen.

Laten we met elkaar de kracht van Gods liefde aanroepen, om juist die mensen te redden en te verbinden aan de grote Geneesheer die zelf verbroken werd!