Het volmaakte offer

Het 'behaagde' de Heer om Jezus ziek te maken, of 'Hem tot ziekte te maken door Hem te vermorzelen'. Jezus werd vermorzeld door lichamelijke ziekte. Zijn lichaam werd verbrijzeld, uiteengescheurd en zwaar verminkt - welk woord je ook maar wilt gebruiken. Aan het kruis werd Hij tot volkomen ziekte.

Wanneer hij zichzelf ten schuldoffer gesteld zal hebben, zal hij nakomelingen zien (Jesaja 53:10, NBG).

Het 'schuldoffer' is asham in het Hebreeuws. Dit betekent schuld, zonde of zondoffer. In de taal van het Oude Testament was schuld dus hetzelfde als schuldoffer. Maar waarom? Onder de Levitische wet, als het offerdier als schuldoffer werd gebracht, moest de man wiens zonde verzoend moest worden, zijn handen op de kop van het dier leggen en zo zijn zonden overdragen op het dier. Op die manier werd het dier tot zonde gemaakt, met de zonde van de zondaar. Daarna werd met dit dier afgerekend. In plaats van de zondaar, werd het dier gedood.

Dit is uiteraard allemaal een vooruitwijzing naar de dood van Christus. De schrijver van de Hebreeënbrief zei dat het niet mogelijk was dat het bloed van stieren of geiten werkelijk de zonde kon wegnemen (zie Hebr. 10:4). Het offersysteem was een beeld dat leidde tot de omwisseling die later aan het kruis zou worden vervuld. En in Jesaja 53:10 zegt de Bijbel dat God de ziel van Jezus tot zonde maakte. Paulus bevestigde dit toen hij dit vers citeerde:Want Hem die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons zonde gemaakt, opdat wij zouden worden: gerechtigheid van God in Hem (2 Korinthe 5:21).