Vanwege het Paasweekend zullen bestellingen op 2 april pas verzonden worden.

sluit
Shop Doneer

Het voorbeeld van Paulus

Leestijd: 3 min.
Hetzelfde principe van onaantastbaarheid en onkwetsbaarheid dat we zagen in het leven van Jozua, zien we ook terugkomen in het leven van Paulus, de geweldige dienaar van God uit het Nieuwe Testament. Op een bepaald moment in zijn leven zien we dat hij zich bevindt in een periode van enorme tegenspoed. In het natuurlijke is alles fout gegaan. Dingen die hem erg dierbaar waren zijn hem afgenomen. In 2 Timotheüs lezen we over deze tijd van tegenspoed. We moeten goed zien dat in deze situatie alles zich tegen Paulus leek te keren. Hij zat in een Romeinse gevangenis en verwachtte de gerechtelijke uitspraak van één van 's werelds wreedste en meest corrupte heersers uit de menselijke geschiedenis, keizer Nero.
Paulus was er zo ongeveer van overtuigd dat hem de doodstraf wachtte. Hij was een bejaarde man, zijn kracht was waarschijnlijk aan het afnemen, zijn cel was koud en zijn kleding niet afdoende. Hij had jaren van ontbering doorstaan met honger, schipbreuk, afranselingen... Alles wat je je maar kunt voorstellen was hem overkomen. Bovenop deze situatie was hij ook nog in de steek gelaten door het merendeel van zijn medewerkers. Hij schrijft hierover in 2 Timotheüs 4: 9-11:Doe uw best spoedig tot mij te komen. Want Demas heeft mij uit liefde voor de tegenwoordige wereld verlaten. Hij is naar Tessalonica vetrokken, Crescens naar Galatië, Titus naar Dalmatië. Alleen Lucas is nog bij mij. Haal Marcus af en breng hem mede, want hij is mij van veel nut voor de dienst.
Wat een verschrikkelijke teleurstelling moet het voor Paulus zijn geweest om één van zijn meest intieme vrienden te zien terugvallen in de wereld en zijn toewijding te zien verkwanselen, niet alleen naar Paulus, maar zelfs naar Christus. Anderen waren vertrokken om andere redenen. In vers 20 zegt hij vervolgens:Erastus is te Korinte gebleven, Trofimus heb ik ziek achtergelaten te Milete.
Ook dit was tegenslag voor Paulus. Hij had zelfs, ondanks zijn gebeden, zijn medewerker Trofimus ziek moeten achterlaten in Milete. Daarnaast was hij gekwetst door zijn vijanden. Toch, zonder enige bitterheid maar met objectieve helderheid, schrijft hij in vers 14 tot 16:
Alexander de koperslager heeft mij veel kwaad berokkend: de Here zal hem vergelden naar zijn werken. Neem gij u ook voor hem in acht, want hij heeft onze woorden zeer tegengewerkt. Bij mijn eerste verdediging heeft niemand mij bijgestaan, maar allen hebben mij in de steek gelaten - het worde hun niet toegerekend;
Paulus neemt niet zelf wraak op Alexander, maar hij laat de vergelding aan God over. Paulus had veel invloedrijke vijanden. Daarnaast werd hij ook nog in de steek gelaten door zijn vrienden. Het is één ding om vijanden tegenover je te hebben, maar het is nog erger als ook je vrienden je verraden of je in de steek laten. Toen hij zijn eerste verdediging mocht houden tegenover de keizer, was er niemand om hem bij te staan. Al met al had Paulus te maken met flinke tegenslag.
En laten we er maar niet omheen draaien, vroeg of laat bevinden de meesten van ons zich in een situatie van tegenspoed. Het zal wellicht niet dezelfde situatie zijn als waar Paulus zich in bevond, maar in principe zullen we op enig moment met teleurstelling en tegenslag geconfronteerd worden. En we moeten zeker weten dat we op dat moment de juiste soort zekerheid in ons leven hebben, de zekerheid die ons niet verlaat, de zekerheid die ons er doorheen sleept en die ons de plaats van moeite en eenzaamheid doet overwinnen.

Heer, dank U wel dat welke situaties van tegenslag of moeite ik ook tegenkom, hoezeer ik ook te maken krijg met teleurstelling of eenzaamheid, ik ben veilig en onaantastbaar als ik schuil bij U en in alle omstandigheden op U blijf zien als mijn bron van zekerheid. Dank U voor die rijkdom. Amen.