| Het principe dat we vandaag gaan bekijken, volgt logischerwijs op de punten die we al eerder zagen. Als we onverdeeld onze aandacht hebben gericht op God, ons hart is nederig en we hebben stilte en tijd in acht genomen, dan moeten we ons bewust worden van het volgende principe: God bepaalt de tijd en de plaats. We moeten onze prioriteit volledig richten op God, en onze persoonlijke interesses en activiteiten even laten varen. We mogen in ons leven best een eigen programma hebben, onze eigen interesses, dingen waar we enthousiast over zijn en die we graag gedaan willen krijgen. Maar als we willen luisteren naar God, dan moeten we bereid zijn al die dingen los te laten, zoals de psalmist zei in Ps.46:11: ,,Laat los en ontspan". Maar wat ook belangrijk is: we moeten God de tijd en plaats laten bepalen, en dat is misschien niet de tijd en de plaats die jouw voorkeur heeft. We zullen de komende dagen kijken naar drie voorbeelden van mannen die God ontmoetten en die Zijn stem verstonden: Mozes, Elia en Jeremia. We beginnen bij Mozes. Numeri 7 beschrijft hoe Mozes de tabernakel die in de woestijn was opgericht binnenging en daar met God sprak, en God sprak met hem. Als ik vervolgens vers 89 lees, dan komt er altijd een soort stilte in mijn ziel. Ik denk dan aan de tabernakel zoals die daar stond in de brandende woestijnzon, temidden van een verdroogde, stoffige omgeving. Binnenin de tabernakel heerste echter koelte, schaduw en stilte. Dit beeld daagt me altijd uit om me terug te trekken uit de hitte en het stof van alledag, alle gesprekken en activiteiten, de hitte van gesprekken, plannen en discussies... In plaats daarvan zoek ik een stille plaats op, waar ik met God kan spreken en Hij met mij. Over Mozes staat er: Telkens als Mozes de ontmoetingstent binnenging om met de Heer te spreken, hoorde hij een stem die tot hem sprak, vanaf een plaats boven de verzoeningsplaat op de ark met de verbondstekst, tussen de twee cherubs. Zo sprak de Heer tot hem. Er was een bepaalde plaats waar God tot Mozes sprak. Die plaats bevond zich achter het tweede voorhangsel van de tabernakel, in het heilige der heiligen - de meest heilige (afgezonderde) plaats. Dit toont ook hoe heilig het is, als we de stem van God verstaan. De stem kwam van tussen de twee cherubim. De cherubim spreken van aanbidding en gemeenschap.* Ook was daar de verzoeningsplaat, het verzoendeksel dat op de ark van het verbond lag. Dit was de plaats waar het bloed werd gesprenkeld en het sprak van de bedekking en vergeving van zonden. We zien dat deze dingen bepalend zijn in onze nadering tot God: het was een plaats van aanbidding, een plaats van gemeenschap, èn een plaats die het eeuwige bewijs is van vergeven en bedekte zonden. Onthoud dat onbedekte en onvergeven zonden ons altijd zullen hinderen in het verstaan van Gods stem. Wat een belangrijke les ligt er in deze plaats waar Mozes zich terugtrok om te luisteren naar God. Jezus zei tegen zijn discipelen in Mattheus 6:6 dat je als je gaat bidden, naar de binnenkamer moet gaan. Waarom een binnenkamer? Natuurlijk om weg te zijn van alle afleiding, om alle geluid en de beelden van de wereld om ons heen buiten te sluiten, en om stil te worden voor God. Het zou goed zijn als iedere christen een soort binnenkamer zou hebben. Een vriend van mij sloot zich bij gebrek aan een eigen ruimte geregeld op in de kast onder de trap, tussen de bezems en emmers. Dit werd zijn plaats om naar God te luisteren. Voor hem werd het een heilige plaats. Hoe dan ook - zonder je af en wacht op God... | 
