Vanwege het Paasweekend zullen bestellingen op 2 april pas verzonden worden.

sluit
Shop Doneer

Hoop als anker

Leestijd: 2 min.
We hebben gezien dat we nooit hoeven twijfelen aan Gods beloften voor ons, maar ook dat we ons stevig moeten vasthouden aan Gods altaar van hoop. In Hebreeën 6:19 en 20 vinden we een tweede beeld van hoop, onmiddellijk na het vorige:
Die hoop is als een betrouwbaar en zeker anker voor onze ziel, en gaat ons voor tot voorbij het voorhangsel, waar Jezus als voorloper al is binnengegaan, ten behoeve van ons: Hij is hogepriester voor eeuwig, zoals ook Melchisedek dat was. (NBV)
Hoop is niet alleen een vluchtplaats in moeilijke tijden, maar ze is ook een anker voor onze ziel. Ze is zeker en betrouwbaar en ze duurt langer dan de tijd. De hoop waaraan wij ons vasthouden is verankerd in de Rots der eeuwen, namelijk Jezus Christus de Heer. Als wij onze hoop op Hem stellen, dan zijn we niet langer onderhevig aan de druk en veranderingen van de tijdelijke wereld, maar dan reikt onze hoop verder dan de tijdelijke situatie.
Er is een periode geweest in mijn leven dat ik het hard nodig had dit aspect van hoop te leren begrijpen, en de bovenstaande tekst is één van de bijbelgedeelten die God me toen gaf. Door mijn achtergrond in de filosofie is mijn denken nogal analytisch, dus toen ik dit gedeelte las, beredeneerde ik de woorden als volgt: ,,Goed, hoop is dus een anker. Dat roept het beeld op van een boot die met een anker wordt vastgelegd.'' Vervolgens vroeg ik mezelf af: Waarom heeft een boot een anker nodig? Omdat een boot ronddobbert in water, een onstabiel, onzeker en veranderlijk element zonder vastigheid. Water kun je niet vastpakken, en als je ernaar grijpt met je handen, glipt het tussen je vingers door. In water is geen veiligheid of zekerheid te vinden. Om toch veiligheid te bereiken, moet een boot zijn anker laten zakken dòòr het onstabiele element van water heen, tot dat anker een stabieler element bereikt: de rots, of de bodem van de zee, of het vasteland. Toen maakte de Heer dit beeld heel persoonlijk voor mij. Hij liet me zien dat ons leven net is als die boot. We bevinden ons op zee, in een wereld of situatie die volkomen onstabiel is. Er is niets permanent of blijvend. Er is niets wat we kunnen vastgrijpen om veiligheid te vinden. Daarom moeten wij ons anker van hoop laten zakken door het gebied van het tijdelijke heen, tot in het gebied van de eeuwigheid. Alleen in de eeuwige, onveranderlijke wereld van God - zijn tegenwoordigheid, zijn Woord, de persoon en het werk van Jezus Christus - is blijvende veiligheid.
Toen ik tot me liet doordringen hoe mijn hoop op God is als een anker door alle instabiliteit van dit leven heen, heb ik opnieuw, heel bewust mijn anker vastgelegd in de persoon en het werk van de Heer Jezus Christus. Op dat moment kreeg ik een nieuwe vrede en een nieuwe veiligheid, die sindsdien altijd bij me is gebleven.

Here God, dank U wel dat U ons veiligheid en vrede bied. Dank U wel dat in alle instabiliteit van mijn leven mijn hoop op U gericht kan zijn, als een schip dat te midden van een heftige storm veilig verankerd staat. Ik kies er bewust voor om opnieuw in alles mijn hoop te vestigen op U. Amen.