Zoals eerder gezegd, wordt voor de naam 'Jahweh' ook vaak 'Jehovah' gebruikt. In navolging van de Jerusalem Bible wordt deze naam echter steeds vaker geschreven als Jahweh. En dit komt waarschijnlijk ook het dichtst bij de oorspronkelijke uitspraak.
In een andere vertaling, de Berkeley Bible, wordt deze naam vertaald met 'De Eeuwige', dus eigenlijk met een bijvoeglijk naamwoord. We zien dus een zeker mysterie rondom deze naam.
Daarom zullen we nog eens beter kijken naar de uitleg van deze naam, die de Heer zichzelf gaf in zijn gesprek met Mozes, in Exodus 3. De Heer had Mozes gezegd dat hij naar Egypte terug moest gaan om Israël te bevrijden.
Daarom zeide Mozes tot God: Maar wanneer ik tot de Israëlieten kom en hun zeg: De God uwer vaderen heeft mij tot u gezonden, en zij mij vragen: hoe is zijn naam - wat moet ik hun dan antwoorden? Toen zeide God tot Mozes: Ik ben, die Ik ben. En Hij zeide: Aldus zult gij tot de Israëlieten zeggen: Ik ben heeft mij tot u gezonden. Voorts zeide God tot Mozes: Aldus zult gij tot de Israëlieten zeggen: De Here, de God uwer vaderen, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jacob, heeft mij tot u gezonden; dit is mijn naam voor eeuwig en zo wil Ik aangeroepen worden van geslacht tot geslacht (Exodus 3:13-15, NBG).
Dus de naam heeft een betekenis - de oorspronkelijke betekenis is: 'Ik ben, die Ik ben'. In het vroege Hebreeuws werd dat in de derde persoon: 'Hij is, die Hij is'. En dat zou dan waarschijnlijk de vorm krijgen van het woord 'Jahweh': Hij is. Dus er is goede reden om aan te nemen dat 'Jahweh' dicht bij de oorspronkelijke uitspraak ligt van de naam waarmee God zichzelf hier openbaart. Maar we moeten er rekening mee houden dat in het Hebreeuws iets wat in de tegenwoordige tijd wordt gezet, vaak een betekenis heeft in de toekomst. Dus het is 'Ik ben die Ik ben', of: 'Ik zal zijn wie Ik zijn zal', of 'Hij is wie Hij is', of 'Hij zal zijn wie Hij zal zijn'. Kortom: de naam 'Jahweh' omvat veel meer dan we met één of twee woorden kunnen uitdrukken. Maar laten we bij het uitspreken van die naam in principe denken aan deze betekenis: 'Hij is wie Hij is'.
Grammaticaal gezien is het woord echter meer een persoonsnaam, een persoonlijk naamwoord. Op deze manier benadrukt 'Jahweh' God als persoon.
Uit deze taalkundige analyse van de naam Jahweh komt opgeteld een heerlijke waarheid naar voren: de eeuwige God, die is die Hij is, en die altijd zal zijn, immer betrouwbaar en altijd aanwezig, is geen vage, onomschreven kracht, maar een persoon. En bovendien zegt Hij dat Hij op die manier aangeroepen wil worden, door alle generaties heen. Hij wil ook vandaag die persoonlijke, aanwezige, betrouwbare Heer zijn.
