Gisteren lazen we de ontnuchterende geschiedenis van Lot. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe Lot zich gevoeld moet hebben toen hij naar de brandende en rokende ruïnes van Sodom keek. En ik vraag me af, of hij bij zichzelf heeft gedacht: ik heb mijn gezin hierheen gebracht.
Begrijp je dat jij mensen in situaties kunt leiden waar je ze niet meer uit krijgt? Ik heb ouders wel eens dingen horen zeggen als: ,,Nou, het Woord van God wordt in deze kerk niet gepredikt, maar we blijven hier voor de kinderen." Mijn antwoord op zo'n houding is: ,,Dus wat niet goed genoeg is voor jezelf, is wel goed genoeg voor je kinderen?"
Vriend, vriendin, let alsjeblieft goed op je kinderen! Maak jezelf niet wijs dat je kinderen voor de gek kunt houden met minder dan het beste - dat kan niet. Jonge mensen van vandaag zijn veeleisend en maken onderscheid. Ze kijken dieper en onthouden dingen. Weet je wat ze willen? Meer dan wat ook willen ze eerlijkheid en echtheid. Als ze dat niet zien, geloven ze het niet. Je kunt ze niet voor de gek houden, dus probeer dat ook niet. Wees niet, zoals we gisteren lazen, als Lot die verstek liet gaan in zijn verantwoordelijkheid voor zijn gezin; je kunt daar uiteindelijk eeuwig spijt van krijgen...
Volgens mij kunnen we uit Lots voorbeeld een eeuwig principe leren. In het verhaal uit Genesis 18 zagen we dat God voor tien rechtvaardige mensen een hele stad zou hebben gespaard. Die verhouding kunnen we vandaag nog steeds toepassen, omdat God onveranderlijk is en de Bijbel het model is voor ons hele leven. Tien korreltjes zout zijn dan dus genoeg om een hele 'portie' aanvaardbaar te maken voor God. Zoals ik al eerder zei, het is onze taak om zo te leven dat we deze wereld aanvaardbaar maken voor God. Onze aanwezigheid maakt het verschil. Onze aanwezigheid zorgt ervoor dat God op een andere manier met deze wereld omgaat dan Hij normaal zou doen.
Elke gelovige zou een korreltje zout moeten zijn op de plaats waar God hem heeft geplaatst. God zet niet alle gelovigen bij elkaar op één plek, net zo min als dat we het zout van een hele maaltijd in één hap zouden stoppen. Samen met alle andere gelovigen ben je verspreid naar specifieke plaatsen, om zo een korreltje zout te kunnen zijn en de wereld smaak te geven - of die plek nu in je familie is, op school, thuis, op je werk, of waar dan ook. Misschien zeg je: ,,Ik voel me zo eenzaam daar." Maar besef dan: je bent daar met een doel! Jij bent er om aan die plaats smaak te geven, terwijl die zonder jou helemaal geen smaak zou hebben.
Ik werd gered en direct gedoopt in de Heilige Geest, toen ik nog een soldaat was in het Britse leger, tijdens de Tweede Wereldoorlog. God haalde me niet weg uit het leger en Hij zei niet: ,,Nu je christen bent, is deze goddeloze atmosfeer en omgeving niet goed meer voor je, dus zal Ik dat vieze bruine uniform verruilen voor een mooi zwart pak en een wit overhemd, en Ik zal je in een nette, kerkelijke en academische omgeving zetten waar je echt kunt opbloeien als christen."
Nee, weet je wat de Heer in plaats daarvan tegen me zei? ,,In dezelfde barak als waar je vloekte, dronk en Mij lasterde, daar zal Ik je laten zien wat het betekent om christen te zijn. Mijn genade is genoeg voor jou."
Iemand deed ooit deze prachtige uitspraak: ,,De wil van God zal je nooit ergens brengen waar Zijn genade je niet vast kan houden." Dit is zo'n kostbare waarheid: waar God ons ook naartoe leidt, we zullen het nooit en nergens zonder Zijn genade hoeven stellen! En waar je je ook bevindt, God kan en zal op die plaats Zijn doel met je uitwerken, als jij maar met Hem blijft wandelen...