Allereerst blikken we even terug op de resultaten van Jezus’ onverdeelde toewijding aan de wil van God, die ook in ons leven zichtbaar zullen worden:
Ten eerste ontving Jezus lichamelijk herstel, als gevolg van Zijn toewijding aan Vaders wil. Hoewel Hij bij de bron van Jacob moe en hongerig was, ontving Hij lichamelijk herstel, zodat Hij niet langer hongerig was toen Zijn discipelen terugkwamen met voedsel.
In de tweede plaats kreeg Hij een scherpe, zuivere blik op de situatie. Hij zag het oogstveld door de ogen van God, terwijl Zijn discipelen nog met natuurlijke ogen keken. Onze toewijding om de wil van God te doen, geeft ook ons een andere blik op de mensen om ons heen.
In de derde plaats kreeg Hij een juist en onpartijdig oordeel. Jezus zei: “Mijn oordeel is juist, omdat Ik niet mijn eigen wil zoek, maar de wil van degene die Mij gezonden heeft”. Hij werd nooit misleid door Zijn eigen gedachten, emoties of reacties. Jezus wachtte altijd, in elke situatie, op de openbaring van de Vader. Ook dat mogen wij leren en ervaren, als we wachten op Hem.
We vervolgen met Jezus’ toespraak nadat Hij de vijfduizend te eten had gegeven met vijf broden en twee vissen. Bijzonder is de geestelijke toepassing die Jezus maakt op Zichzelf. Johannes 6:35-40:
En Jezus zei tegen hen: Ik ben het Brood des levens; wie tot Mij komt, zal beslist geen honger hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst hebben. Maar Ik heb u gezegd dat u Mij wel gezien hebt, en toch gelooft u niet. Alles wat de Vader Mij geeft, zal tot Mij komen; en wie tot Mij komt, zal Ik beslist niet uitwerpen. Want Ik ben uit de hemel neergedaald, niet opdat Ik Mijn wil zou doen, maar de wil van Hem Die Mij gezonden heeft. En dit is de wil van de Vader, Die Mij gezonden heeft, dat Ik van alles wat Hij Mij gegeven heeft, niets verloren laat gaan, maar het doe opstaan op de laatste dag. En dit is de wil van Hem Die Mij gezonden heeft, dat ieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag.
Jezus had Zijn eigen wil opzij gezet en aan het eind verwijst Hij opnieuw naar de wil van Mijn Vader. Deze tekst, 'Ik ben het brood des levens…' kan ik nooit lezen zonder ontroerd te worden. Jezus zegt hier dus: Ieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, heeft eeuwig leven, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag. Wat een geweldig aanbod van Degene die voeding en leven geeft aan een wereld die omkomt van de honger. Maar wat was de prijs? De prijs was dat Jezus niet Zijn eigen wil deed, maar de wil van Degene die Hem gezonden had. Zolang we opgeslokt worden door onze eigen plannen en doelen, kunnen we geen kanaal zijn van goddelijk leven. Als dit zelfs gold voor Jezus, hoeveel te meer geldt dit dan voor jou en mij?
