Dit is de twaalfde en laatste 'laten wij' passage uit het boek Hebreeën: Laten wij dan altijd door Hem aan God een lofoffer brengen, namelijk de vrucht van lippen die zijn Naam belijden (of danken). (13:15) Deze aanmoediging is zeer toepasbaar en mooi, omdat het iets is wat we voortdurend kunnen doen. En daartoe worden we ook aangemoedigd. Als we voortdurend een offer van lofprijs brengen aan God, het hele jaar door, dan zal dat het grote verschil maken voor wat het nieuwe jaar voor ons in petto heeft. Laten we het feest van de komende dagen vieren als een feest van dankbaarheid voor Jezus' komst naar de wereld en ons leven, die ons vervolgens genoeg dankbaarheid verschaft voor elke dag van ieder jaar! Deze laatste stap, het offeren van lofprijs aan God, verbindt ons rechtstreeks en praktisch aan de twee voorgaande stappen, 'laten we dankbaar zijn', en 'laten we buiten de legerplaats tot Hem uitgaan'. Dankbaarheid leidt van nature tot lofprijs. Er zijn veel bijbelgedeelten waarin dankzegging wordt gerelateerd aan lofprijs. Een van de mooiste is Psalm 100:4: Ga zijn poorten binnen met dankzegging, zijn voorhoven met lofprijs. (NASB) De eerste stap om toegang tot God te krijgen is dankzegging; de tweede stap is lofprijs. Dankbaarheid leidt tot lofprijs, wordt geuit door lofprijs en vloeit naar buiten door middel van lofprijs. De stap hiervoor, 'laten wij buiten de legerplaats tot Hem uitgaan' brengt ons bevrijding van twee slavendrijvers, namelijk het behagen van onszelf en hjet behagen van de wereld. Ook deze stap is trouwen direct verbonden aan het offeren van lofprijs. Misschien zie je dat niet zo snel, maar er zijn twee hindernissen voor spontane, vrijuit stromende lofprijs in ons leven, namelijk onszelf behagen en het behagen van de wereld. Zolang onze genoegens zijn gericht op onszelf en op de wereld, zijn we niet werkelijk vrij om God te prijzen. Het kruis verwijdert deze twee hindernissen en zet ons vrij om God te prijzen. | 
