Niet leven op licht van gisteren...

In de komende periode zullen we kijken naar een voorbeeld uit het Oude Testament, naar het leven van onze aartsvader Abraham. We gaan met hem mee op reis. We zullen kijken naar een aantal cruciale momenten uit zijn leven, waarin hij voor de keuze stond tussen stilstand of doorgroeien. Maar als hij koos voor verder groeien, dan betekende dit ook altijd dat hij iets moest loslaten. Uit zijn levensverhaal leren we dat onze toewijding aan God meestal stapsgewijs plaatsvindt. Het besluit om ons aan God toe te wijden is ieder moment even radicaal en zonder reserve, maar de impact ervan gaat steeds dieper, waarbij we groeien in ons persoonlijke vertrouwen op de Heer.

Op vele plaatsen in de Bijbel, zowel in het Oude als het Nieuwe testament, wordt het leven van de gelovige beschreven als een ‘wandel’. Sommige moderne vertalingen vervangen het woord ‘wandel’ voor ‘leven’, maar dat vind ik jammer. Want je kunt leven en tegelijk statisch zijn, maar je kunt onmogelijk wandelen zonder in beweging te zijn. Het gebruik van het woord ‘wandel’ laat al zien dat de gelovige per definitie vooruit moet. Je kunt niet geloven zonder te groeien. We moeten voortdurend in beweging blijven. In Spreuken 4:18 staat: maar het pad van de rechtvaardige is als een schijnend licht, dat gaandeweg helderder gaat schijnen tot het volledig dag is geworden.

Als rechtvaardige bevind je je dus op een pad, niet op een stoel. En ‘gaandeweg’ zal je licht elke dag helderder gaan schijnen. Als ons licht niet meer helderder wordt, dan moeten we bij onszelf nagaan of we nog wel groeien; of we niet statisch zijn geworden. Als je vandaag leeft op het licht van gisteren, dan loop je het risico steeds verder terug te zakken. God wil Zijn rechtvaardigen voortdurend doen groeien, waarbij Zijn licht in je leven steeds helderder gaat schijnen.