Gisteren zagen we: Jezus' offer aan het kruis is en blijft het middelpunt van ons geloof, en dat is kenmerkend voor het christendom. Geen enkel ander religieus systeem - geen islam, geen boeddhisme, hindoeïsme, of een van de talloze andere religieuze groepen en cultussen - bezit iets wat overeenkomt met of zelfs maar lijkt op het kruis. Bovendien verankert het kruis het christelijk geloof in de geschiedenis. Mohammed daarentegen ontving zijn openbaring in een onbekende grot, niet verbonden met enige specifieke situatie of reeks gebeurtenissen. Over het algemeen speculeren filosofen in het abstracte. Maar de boodschap van het kruis verwijst naar een specifieke, objectieve gebeurtenis in de menselijke geschiedenis. Die heeft óf wel plaatsgevonden, óf niet. Het is waar of niet waar; een derde mogelijkheid is er niet. Als ze waar is, dan is ze ook direct de belangrijkste gebeurtenis in de menselijke geschiedenis. Toen ik tientallen jaren geleden geconfronteerd werd met de belangrijkste feiten van het evangelie, en ontdekte dat Jezus vandaag, in de 21e eeuw, nog steeds leeft, kwam ik tot de conclusie dat een mens die stierf, daarna opstond uit de dood en vandaag nog steeds leeft, de meest opzienbarende en daarmee belangrijkste gebeurtenis is in de menselijke geschiedenis. Niets is daarmee te vergelijken. Als we het kruis niet haar rechtmatige plaats geven in het centrum van ons leven, verliest ons geloof haar betekenis en haar kracht. Dan eindigen we met een onbetekenende, ongevaarlijke lijst van morele algemeenheden, of een mooi klinkende gedragscode die we echter helemaal niet in staat zijn na te leven. Niemand zal ooit de bergrede kunnen naleven zonder de kracht van het kruis in zijn of haar leven. Al een aantal jaren bid ik dat God de Kerk in staat stelt om het kruis opnieuw zijn rechtmatige plaats terug te geven. Ik vertrouw erop dat deze studie over verzoening en de omwisseling die plaatsvond aan het kruis, mag bijdragen aan de verhoring van dat gebed. Laten we dit nu eens persoonlijk toepassen. In 1 Kor. 1:23 zegt Paulus: Wij prediken een gekruisigde Christus. Als jij wel eens predikt, of je geeft Bijbelstudie, of je bent voorganger, of je geeft mensen pastoraal advies, of je vervult een andere taak in de kerk, predik je dan een gekruisigde Christus? Als dat niet zo is, dan mag je onderwijs of je advies nog zo mooi klinken, op lange termijn zal het niets uitwerken. De enige bron van kracht is het kruis. In 1 Kor. 1:25 zegt Paulus verder: Want het dwaze van God is wijzer dan de mensen en het zwakke van God is sterker dan de mensen. Het kruis is de dwaasheid en zwakheid van God. Wat is er dwazer dan dat God toestaat dat Zijn Zoon wordt gekruisigd door zondaars? Wat is er zwakker dan het beeld van een mens, hangend aan een kruis, zijn lichaam gescheurd en bloedend, stervend in diepe pijn? Maar de zwakheid van God, zegt Paulus, is sterker dan de mensen. Het dwaze van God is wijzer dan de mensen. De echte bron van kracht en wijsheid ligt voor christenen in het kruis. Zonder het kruis hebben we misschien een goede moraal, een overvloed aan goede bedoelingen en veel mooie preken, maar we zullen geen opvallende resultaten boeken. We sluiten vandaag af met Hebreeën 10:14: Want door één offerande heeft Hij voor altijd hen volmaakt, die geheiligd worden. De werkwoordsvorm 'heeft volmaakt' staat in de voltooide tijd. Het offer hoefde slechts eenmaal gebracht te worden en hoefde nooit meer te worden herhaald. Wat Jezus heeft gedaan, en het effect daarvan in ons, is perfect, volkomen, en voor altijd! Onze toe-eigening ervan is echter een doorgaand proces, elke dag! |
Heer Jezus, U heeft voor eens en voor altijd een volkomen, volmaakt en compleet offer gebracht, waar ik iedere dag aanspraak op mag maken. Leer mij dat geheim Heer, om het door U gebrachte, volmaakte offer, elke dag toe te passen in mijn leven en omgeving. Amen. |
|