Laten wij daarom het eerste onderwijs met betrekking tot Christus laten rusten, en verdergaan met de volkomen kennis van die leer, zonder opnieuw het fundament te leggen van bekering van dode werken en van geloof in God, van de leer van de dopen en van de oplegging van de handen en van de opstanding van de doden en van het eeuwig oordeel.(Hebreeën 6:1,2) We zijn onderweg naar de volkomen kennis. In Engelse vertalingen staat hier: perfection, oftewel 'volmaaktheid'. Daar zijn we naartoe onderweg. Het woord 'volmaaktheid' heeft voor veel christenen echter een onaantrekkelijke klank, omdat ze daarbij denken aan een dwaalleer over zondeloze perfectie, die men dan in eigen kracht gaat nastreven. In de meeste gevallen zien we dat zij die claimen die volmaaktheid ontvangen te hebben, juist van het tegendeel getuigen door hun woorden, gedrag en levensstijl. Deze hypocriete houding heeft mensen juist weer weggehouden van het streven naar volmaaktheid. Ik wil je echter graag herinneren aan drie alternatieve vertalingen van het woord 'volmaaktheid', namelijk 'volwassenheid', 'vervulling' of 'voleindiging'. Het Griekse basiswoord komt van een vorm die letterlijk 'einde' betekent. Het suggereert dus een bepaald doel waar we naartoe onderweg zijn. Ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat het hebben van een geestelijk doel iets goeds is. Nadat we de weg van rechtvaardiging door geloof zijn ingeslagen, kunnen we ervoor kiezen om terug te keren, of juist door te lopen. God heeft geen welbehagen in mensen die zich op die weg omkeren, dus horen we bij hen die onderweg zijn naar de volle redding van hun zielen (zie Hebreeën 10:38,39). We hebben altijd te maken met twee zaken: de realiteit en het ideaal. Volwassenheid houdt in dat we het ideaal zien, maar leven in de realiteit. Falen betekent dat we de realiteit omarmen maar het ideaal afwijzen, maar ook als we alleen het ideaal omarmen en niet leven in de realiteit, betekent dat falen. Volwassenheid is leven met de realiteit, maar vasthouden aan het ideaal. | 
