| Tot nu toe zagen we dat luisteren naar God in alle perioden van de Bijbel hoorde (en hoort) bij de basisvereisten die God stelt aan al Zijn kinderen. Ook leerden we dat het nemen van tijd en stilte hiervoor heel belangrijk is, en vervolgens zagen we verschillende toetsen die ons helpen om zeker te weten dat het God is die tot ons gesproken heeft. **We zagen gisteren dat de Heilige Geest hierin een centrale rol speelt. Jezus heeft Hem na Zijn hemelvaart naar Zijn discipelen toegestuurd als Trooster en persoonlijke Vertegenwoordiger van Hemzelf... De Heilige Geest geeft ons bovendien leiding en brengt ons voortdurend de rijkdom van Gods Woord te binnen als ijkpunt en baken. We vieren vandaag wereldwijd het feest van Pinksteren, waarin we denken aan en vieren dat de Heilige Geest werd uitgestort op alle volgelingen van de Heer Jezus. Hij wijst voortdurend naar Jezus, Die weer de Vader verheerlijkt. Maar die viering en die activiteit verbindt ons ook aan onze medegelovigen. We zien de laatste jaren dat God in toenemende mate Zijn Gemeente aan elkaar verbindt door Zijn Heilige Geest die ons één maakt - dwars door kerkmuren heen.** In de komende dagen zullen we stilstaan bij iets wat hier enigszins mee samenhangt: we kijken naar nog één belangrijke manier om bevestiging te ontvangen dat het God is die tot ons gesproken heeft, namelijk door onze medegelovigen. We kijken eerst naar een voorbeeld uit het Nieuwe Testament: de uitzending van Barnabas en Saulus als apostelen, vanuit de gemeente in Antiochië. Het staat in Handelingen 13:1-3: Er waren in de gemeente van Antiochië profeten en leraren, onder wie Barnabas, Simeon die Niger werd genoemd, Lucius de Cyreneeër, Manaën, een jeugdvriend van de tetrarch Herodes, en Saulus. Op een dag, toen ze aan het vasten waren en een gebedsdienst hielden voor de Heer (in het Engels staat hier: 'de Heer aanbaden'), zei de Heilige Geest tegen hen: Stel mij Barnabas en Saulus ter beschikking voor de taak die Ik hun heb toebedeeld. Nadat ze gevast en gebeden hadden, legden ze hun de handen op en lieten hen vertrekken. Er worden vijf mannen genoemd: Barnabas, Simeon, Lucius, Manaën en Saulus, die later natuurlijk Paulus zou worden genoemd. Ze waren God aan het aanbidden, en zoals we eerder hebben geleerd, is aanbidding een uitstekende voorbereiding om de stem van God te kunnen verstaan. Ze zochten God daadwerkelijk met hun hele hart, onder meer door te vasten. Het is de Heilige Geest die vervolgens het Woord van God in hun harten brengt. De woorden die Hij sprak, waren van groot belang. Hij zei: ,,Zonder Barnabas en Saulus voor mij af voor het werk waarvoor Ik hen heb geroepen". De Heilige Geest had Barnabas en Saulus al eerder geroepen - dit was niet de eerste keer dat ze op de hoogte werden gesteld van hun roeping. Het ging hier om de publieke bevestiging, door hun broeders in de gemeente, dat hun roeping afkomstig was van God. Het is zo belangrijk dat we samen met onze geestelijke broers en zussen God aanbidden en tijd apart zetten om Gods leiding te zoeken. Onze medegelovigen zijn immers een belangrijk kanaal waar God doorheen werkt om Zijn spreken en roeping in ons leven te bevestigen. |
Heer, net als in dit Bijbelse voorbeeld, wil ook ik in mijn leven niet alleen van U Zelf roeping en richting ontvangen, maar ook toelaten dat mijn broeders en zusters, mijn medegelovigen, samen met mij Uw stem verstaan, om Uw richting in mijn leven te bevestigen, zowel in mijn gezin, mijn relaties, alsook in Uw gemeente en in mijn werk. Amen. |
|
