Doe jij al mee met onze cursus: 'Leven in Gods aanwezigheid? Schrijf je nu in!

sluit
Shop Doneer

Slechts één fysieke reactie kan dienen als bewijs

Leestijd: 2 min.
De Pijlers - dag 159

En stel uw leden niet ter beschikking van de zonde als wapens van de ongerechtigheid, maar stel uzelf ter beschikking aan God, als mensen die uit de doden levend geworden zijn. En laat uw leden wapens van de gerechtigheid zijn voor God.
(Romeinen 6:13)
Slechts één fysieke reactie kan dienen als bewijs
Fysieke reacties tijdens ontmoetingen met God zoals we die gisteren zagen in het Oude Testament, zien we ook in het Nieuwe Testament. Een voorbeeld is Saulus, toen hij op weg was naar Damascus:
En terwijl hij onderweg was, gebeurde het dat hij dicht bij ​Damascus​ kwam. En plotseling omscheen hem een licht vanuit de hemel, en toen hij op de grond gevallen was, hoorde hij een stem die tegen hem zei: Saul, Saul, waarom vervolgt u Mij? En hij zei: Wie bent U, Heere? En de Heere zei: Ik ben ​Jezus, Die u vervolgt. En hij zei, bevend en verbaasd: Heere, wat wilt U dat ik doen zal? En de Heere zei tegen hem: Sta op en ga de stad in en daar zal u gezegd worden wat u moet doen. En de mannen die met hem meereisden, stonden sprakeloos, want zij hoorden wel de stem, maar zagen niemand. (Handelingen 9:3-7)
In Openbaring 1:10-17 beschrijft ook Johannes een gezicht van de Heer, dat hij kreeg op het eiland Patmos: En toen ik Hem zag, viel ik als dood voor Zijn voeten. Ook hier was er duidelijk een heel sterke en aangrijpende fysieke reactie op de onmiddellijke tegenwoordigheid van de Heer.
Soms worden dergelijke lichamelijke reacties en uitingen bestempeld als ‘emotioneel gedoe’ of ‘socialisatie’. Deze houding wordt echter in het geheel niet door de Bijbel gerechtvaardigd. Ongetwijfeld zijn er voorvallen waarin dit soort uitingen het gevolg zijn van een vleselijk verlangen om aandacht te krijgen. Maar wie zou zulke beschuldigingen durven inbrengen tegen de profeten Mozes, Jeremia en Daniël, of de apostelen Johannes en Paulus? Veel te vaak is de neiging om alle vormen van fysieke reacties op de tegenwoordigheid en de kracht van God te werpen gebaseerd op verkeerde ideeën over wat echte heiligheid is, of over het gedrag dat voor God acceptabel is wanneer Hij door Zijn volk aanbeden wordt. De Bijbel laat ruimte voor allerlei krachtige, ongewone reacties in het lichaam, die veroorzaakt worden door speciale ervaringen van Gods onmiddellijke aanwezigheid of kracht. Echter... nergens wordt gesuggereerd dat ook maar één van deze fysieke reacties of manifestaties het bewijs vormen dat iemand de doop in de Heilige Geest heeft ontvangen.
Mozes, noch Jeremia of Daniël, had de doop in de Heilige Geest ontvangen, omdat deze ervaring nooit vóór de Pinksterdag aan iemand geschonken is. Toen Johannes zijn visioen op Patmos ontving, was hij al meer dan vijftig jaar gedoopt in de Geest. Aan de andere kant, had Paulus lichamelijke reacties op de weg naar Damascus vóórdat hij vervuld werd met de Heilige Geest. Hij ontving deze vervulling als een aparte ervaring drie dagen later.
Van welk gezichtspunt wij dit onderwerp ook benaderen, steeds opnieuw komen we tot dezelfde conclusie: er is één, en ook slechts één fysieke manifestatie die het bewijs vormt dat iemand de Heilige Geest heeft ontvangen. Die manifestatie is het spreken in nieuwe talen, zoals de Geest die geeft.
Vader, wat is het bijzonder dat U het voor mensen mogelijk heeft gemaakt om U te prijzen in de taal van de engelen! Met heel mijn hart zeg ik: Dank U wel voor het wonder van de tongentaal! Amen.