Vanwege het Paasweekend zullen bestellingen op 2 april pas verzonden worden.

sluit
Shop Doneer

Twee verschillende ervaringen

Leestijd: 2 min.
De Pijlers - dag 141

Als u die slecht bent, uw kinderen dus goede gaven weet te geven, hoeveel te meer zal de hemelse Vader de Heilige Geest geven aan hen die tot Hem bidden?
(Lukas 11:13, HSV)
Twee verschillende ervaringen
Vaak worden een aantal argumenten aangevoerd tegen de conclusie dat de manifestatie van het spreken in tongen het aanvaarde Nieuwtestamentische bewijs is dat iemand de doop in de Heilige Geest heeft ontvangen. Deze week zullen we een aantal van deze argumenten bekijken.
Een vaste tegenwerping is: ‘Iedere christen die een echte ervaring van bekering en verlossing heeft gehad, heeft automatisch de Heilige Geest ontvangen. Hij heeft daarom niet nog extra een ervaring nodig, of enig ander bewijs, om de zekerheid te hebben dat hij de Heilige Geest ontvangen heeft.’
Veel verwarring en onenigheid over deze kwestie zal worden voorkomen als we één belangrijk bijbels feit vaststellen: het Nieuwe Testament laat twee verschillende ervaringen zien, die beide omschreven worden als het ‘ontvangen van de Heilige Geest’. Dit betekent dat het mogelijk is dat een christen ‘de Heilige Geest ontvangen heeft’ in de ene betekenis van deze uitdrukking, maar niet in de andere.
Een eenvoudige manier om deze twee ervaringen van elkaar te onderscheiden, is de gebeurtenissen te vergelijken van twee zondagen, die allebei op een unieke wijze van groot belang zijn geweest. De eerste is de zondag van de Opstanding; de tweede is de zondag van Pinksteren.
Toen Jezus na Zijn opstanding voor het eerst aan de gezamenlijke apostelen verscheen, gebeurde er iets belangrijks. Hij blies op hen en zei tegen hen: Ontvang de Heilige Geest. (Johannes 20:22)
De gebiedende wijs ‘ontvang’ geeft aan dat het ontvangen een enkele, complete ervaring was, die plaatsvond toen Jezus het woord uitsprak. De apostelen ‘ontvingen’ op dat moment werkelijk de Heilige Geest.
Hier gingen de apostelen over van ‘Oudtestamentische verlossing’ naar ‘Nieuwtestamentische verlossing.’ Tot dusver hadden de gelovigen van het Oude Testament uitgezien - door profetieën en voorafschaduwingen - naar een verlossingsdaad die nog niet had plaatsgevonden. Degenen die de ‘Nieuwtestamentische verlossing’ binnengaan, kijken echter terug op een eenmalige, historische gebeurtenis: de dood en opstanding van Christus. Hun verlossing is compleet.
Er zijn twee vereisten voor het ontvangen van deze Nieuwtestamentische verlossing: Als u met uw mond de Heere Jezus belijdt en met uw hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u zalig worden.(Romeinen 10:9)
De twee vereisten zijn het belijden van Jezus als Heer en het geloven dat God Hem uit de doden heeft opgewekt. Voorafgaand aan de zondag van de Opstanding, hadden de apostelen Jezus reeds als Heer beleden. Maar nu geloofden zij ook dat God Hem uit de doden had opgewekt. Hierdoor was hun behoudenis volkomen geworden. Dit was het punt waarop zij de nieuwe geboorte ervoeren. De Heilige Geest die door Jezus in hen werd geblazen, verleende hen een totaal nieuw soort leven - eeuwig leven - leven dat getriomfeerd had over zonde en satan, over de dood en het graf.
Heer Jezus, dank U wel voor de onbegrijpelijke rijkdom van Uw Heilige Geest die over Uw kinderen komt als zij de doop in de Heilige Geest ontvangen en die hen zoveel kracht en bovennatuurlijke aanwezigheid van Uzelf geeft. Amen.