O God, luister naar mijn roepen,
sla acht op mijn gebed.
Van het einde van het land roep ik tot U,
(NIV: van de einden der aarde)
nu mijn hart overstelpt is;
Psalm 61: 2 -3
Deze woorden hebben voor mij een heel speciale betekenis. De Heilige Geest gaf ze me tijdens een crisis in mijn leven, op een heel specifieke tijd en plaats. Ik werd geconfronteerd met diep, persoonlijk verdriet en teleurstelling. Het leek alsof de golven en oceanen van God mijn ziel overspoelden.
Ik was onderweg van Amerika naar Australië, waar ik een serie predikingen zou doen. In mijn vliegtuigstoel, tien kilometer boven de Stille Zuidzee, sloeg ik 'op goed geluk' mijn Bijbel open en las daar deze woorden: Van de einden der aarde roep ik tot U. Ik dacht bij mezelf: Dat is opmerkelijk, dat ik nu juist op weg ben naar een gebied dat vanaf Israël, waar de psalmist deze woorden schreef, letterlijk beschouwd kan worden als 'het einde der aarde'... het ligt vanaf daar immers aan de andere kant van de wereld.
Vervolgens vroeg ik mezelf af: Waarom ga ik daar eigenlijk heen? Wat is Gods bedoeling ermee? Ik las het vers verder:
Van de einden der aarde roep ik tot U, nu mijn hart overstelpt is. Ik besefte dat ook die opmerking klopte. In Zijn oneindige wijsheid liet God mij die hele lange reis maken, niet alleen om tot anderen te spreken, maar, belangrijker nog, om te bidden, juist nu ik duizenden kilometers verwijderd was van de onmiddellijke spanning en druk van mijn probleem. Zo zou ik niet worden afgeleid en had ik de rust om te Gods stem te horen en te luisteren naar Hem.
Een bijzondere week volgde, waarin ik het grootste deel van iedere dag doorbracht in gebed. En toen ik zo - letterlijk van de einden der aarde - riep tot God, greep de Almachtige in en veranderde mijn situatie.
Tegen de tijd dat ik terugkeerde naar de Verenigde Staten, waren alle problemen opgelost en waren alle barrières opgeruimd. De weg was vrij: ik kon voorwaarts gaan in Gods plan voor mijn leven.
