Hoor, o God, mijn smeken, sla acht op mijn gebed; van het einde der aarde roep ik u aan, want mijn hart bezwijkt. Breng mij op de rots hoog boven mij. (Psalm 61:2-3 NBV)
Deze woorden hebben voor mij heel speciale betekenis: de Heilige Geest gaf ze mij in een crisistijd in mijn eigen leven, in een opmerkelijke en ongewone situatie. Ik ging door een periode van teleurstelling en verdriet, en het was alsof ik me op een reële manier in de branding van God bevond, en Zijn golven over mijn ziel voelde gaan.
Ik zat in het vliegtuig, onderweg van de Verenigde Staten naar Australië. In het vliegtuig sloeg ik mijn Bijbel open bij de woorden: “van het einde der aarde roep ik u aan”. Ik dacht bij mezelf: dat is opmerkelijk, want ik ben momenteel letterlijk onderweg naar het einde van de aarde. Zo’n beetje naar het punt wat het verst verwijderd is van de plaats waar deze woorden zijn opgeschreven.
Vervolgens dacht ik: waarom ga ik daarnaar toe? Wat is Gods bedoeling? Ik las de woorden nog een keer: van het einde der aarde roep ik u aan, want mijn hart bezwijkt. Ik realiseerde me dat God in Zijn oneindige wijsheid mij die lange reis deed maken. En dat niet alleen om te spreken voor anderen, maar ook om zelf tijd door te brengen in gebed. Om te wachten op God en Hem aan te roepen, letterlijk vanaf het uiterste einde van de aarde.
Vervolgens maakte ik toen een heel bijzondere week mee. Naast het spreken bracht ik de meeste tijd door in gebed tot God. En terwijl ik bad, daar aan de andere kant van de wereld, hoorde God mijn roepstem. Hij loste mijn problemen op en liet me de uitweg zien.
Dus vergeet het nooit: roep God aan in tijden van nood.
