| Gisteren zagen we dat uit het centrale vers in een centraal boek van de Bijbel - het deel uit Jesaja dat door theologen ook wel 'het Evangelie van het Oude Testament' wordt genoemd - Jezus prachtig naar voren komt als de grote Koning-Knecht die ons lijden droeg: Nochtans, onze ziekten heeft Hij op zich genomen, en onze smarten gedragen; wij echter hielden Hem voor een geplaagde, een door God geslagene en verdrukte. Maar om onze overtredingen werd Hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem en door Zijn striemen is ons genezing geworden. (Jes. 53: 4 en 5) Een van de tragedies van veel Engelse vertalingen van de Bijbel is dat de vertalers de woorden in dit gedeelte hebben vergeestelijkt. Veel vertalers zeggen 'verdriet en zorgen' of 'smarten', terwijl het Hebreeuws hier echt spreekt over 'ziekten en pijnen' (de NBG-vertaling zegt: ziekten en smarten, red.). De betekenis van deze twee woorden 'ziekten en pijnen' is onveranderd gebleven, vanaf de tijd van Mozes tot aan vandaag. Het begin van vers 4 heeft in de Hebreeuwse grondtekst een andere volgorde, namelijk Nochtans, Hij werd om onze ziekten...etc. Deze Hebreeuwse tekst legt grammaticaal gezien grote nadruk op 'Hij' en dat is op twee manieren te bewijzen. Ten eerste, het woord dat vertaald is met nochtans, is een woord dat altijd de klemtoon legt op het woord dat daarna nog volgt. Ten tweede, het Hebreeuws - evenals het Latijn, het Grieks, het Russisch en vele andere talen (behalve de meeste Europese talen) - hoeft het persoonlijk voornaamwoord 'Hij' niet in te voegen, omdat uit de vervoeging van het werkwoord al duidelijk wordt om wie het gaat. Dus het persoonlijk voornaamwoord 'Hij' wordt alleen gebruikt als je het wilt benadrukken, en dat is in deze tekst inderdaad gebeurd. Daaruit kunnen we opmaken dat de schrijver er grote nadruk op heeft willen leggen. Nu komen we bij het cruciale vers - het derde vers van het middelste deel van het middelste hoofdstuk van het middelste deel van het 'evangelie' van Jesaja: Wij allen dwaalden als schapen, wij wendden ons ieder naar zijn eigen weg, maar de Here heeft ons aller ongerechtigheid op Hem doen neerkomen. (Jesaja 53:6) Wat is het probleem van de mensheid? Zie hier de diagnose die de Bijbel stelt. We hebben niet allemaal overspel gepleegd, of teveel gedronken, of gestolen. Maar aan één ding hebben we ons wel allemaal schuldig gemaakt: we zijn onze eigen weg gegaan, en dat is niet Gods weg. God omschrijft dit als 'ongerechtigheid'. Het meest gangbare moderne equivalent is volgens mij 'opstandigheid' of 'rebellie'. De wortel van het universele probleem van de hele mensheid is opstandigheid tegen God. Elk van ons, Jood of Griek, katholiek of protestant, Aziaat, Amerikaan of Afrikaan, zonder uitzondering, heeft zijn eigen weg gevolgd. We vallen allemaal in dezelfde categorie: opstandige mensen, rebellen. Maar het geweldige nieuws is dat God de ongerechtigheid, de rebellie van ons allemaal, op Jezus heeft gelegd. Onze opstandigheid kwam op Jezus toen Hij aan het kruis hing, in onze plaats... | 
