Welk voorbeeld geven wij

We blijven vandaag nog even bij die uitdagende tekst uit Romeinen 16:19 en dan met name de vrije vertaling van het laatste gedeelde: ‘Wees uitmuntend in het goede, en onschuldig aan het kwade.’ Vers 20 besluit vervolgens met een prachtige belofte: En de God van de vrede zal de satan spoedig onder uw voeten verpletteren. De genade van onze Heere Jezus Christus zij met u. Amen. Wat een belofte! Terwijl wij wijsheid betrachten wat het goede betreft en oprecht zijn over het kwade, zal de God van de vrede de tegenstander spoedig onder onze voeten verpletteren. De genade van de Heer Jezus Christus is met ons!

Ik wil twee ervaringen delen, waarin die keuze voor ‘uitmunten in het goede’ op sprekende wijze aan de orde kwam.

Ooit was ik – door mijn functie als rector van een lerarenopleiding – tevens huurbaas van een aantal aangrenzende huizen die hoorden bij het schoolterrein. Eén van die huizen was verhuurd aan een echtpaar dat geen christen was – je zou hen zelfs kunnen aanmerken als alcoholisten, want het waren echt gewoontedrinkers. Maar hun huur betaalden ze keurig op tijd en ze hielden het pand in goede staat. Ook waren ze meelevend met anderen. Toen een buurvrouw plotseling haar man verloor, toonden zij als eerste hun medeleven, en stonden zelfs direct de volgende morgen voor de deur met een flinke cheque van een paar honderd dollar. Zo hoefde de weduwe zich geen onmiddellijke zorgen te maken over haar directe kosten. Na verloop van tijd verhuisde het aan alcohol verslaafde echtpaar en kwamen er nieuwe bewoners, een familie die erg actief was in charismatische kringen. Deze familie deed behoorlijk buitensporige uitgaven voor privégebruik, maar betaalde zelden op tijd de huur. Ook besteedden ze nauwelijks aandacht aan hun kinderen, die zoveel overlast veroorzaakten in de buurt, dat de buren bij me kwamen klagen en aangaven dat ze de politie erbij zouden halen als ik er niets aan deed.

Toen ik die situatie eens goed overdacht, realiseerde ik me: stel dat ik geen christen zou zijn en iemand zou me vragen: ,,Wat voor huurders heb jij liever? Alcoholisten of charismatische christenen?’’ Ik zou beslist hebben geantwoord: “Geef mij maar alcoholisten!’’ Wat een slecht getuigenis zijn we, als we druk bezig zijn met allerlei ‘geestelijke’ dingen, maar geen zorg dragen voor de eerste, gewone, dagelijkse plichten.

In het begin van mijn bediening maakte ik mee dat christenen in mijn omgeving de tapes met mijn predikingen verkochten, zonder mij hiervoor toestemming te vragen. Omdat de verkoop schijnbaar aardig liep, realiseerde ik me na enige tijd dat ze behoorlijk wat geld moesten verdienen met hun handel. Daarom vroeg ik of ze me hun verkoopcijfers eens wilden laten zien en stelde voor dat er misschien wat royalties zouden kunnen worden afgedragen, voor de opbouw van de wereldwijde verspreiding van mijn Bijbelonderwijs.

Mijn voorstel werd allerhartelijkst ontvangen, maar ze verzekerden me dat er geen winst was en dat ze het uitsluitend deden om ´´…het Woord te verkondigen, broeder!´´. Ik ontving nooit cijfers en nooit royalties. Sterker nog, later beschuldigden deze zelfde mensen die profiteerden van mijn bediening, mij van winstbejag. Tot overmaat van ramp deden ze dit niet rechtstreeks, maar achter mijn rug om. Ik vroeg me toen af: Zou God er nou blij mee zijn, als Zijn Woord wordt verspreid op deze manier?

Dit zijn twee voorbeelden van hoe christenen op een slordige manier kunnen omgaan met logische, voor de hand liggende basisprincipes op het gebied van financiën en de manier waarop we moeten omgaan met onze verantwoordelijkheden. Laten we uitblinken in het goede, zodat ons goede getuigenis Gods koninkrijk bouwt en het kwaad niet in de kaart speelt.