Wie in Mij gelooft, zal de werken doen die Ik doe

Een modern verslag van de vijf bovennatuurlijke tekenen die Jezus in Markus 16 beloofde, wordt gegeven in een klein boekje met de titel ‘Signs Following’. De schrijver, William Burton, diende meer dan veertig jaar als zendeling in Belgisch Kongo. In dit boek bekijkt hij in volgorde elk van deze vijf tekenen en vermeldt verschillende gedetailleerde gebeurtenissen, die door zijn eigen observatie en ervaring worden bevestigd. In het bijzonder geeft hij verslag van gevallen van immuniteit aan de kant van zendelingen en evangelisten, zowel voor slangengif als voor andere vormen van vergif, dat door toverdokters in hun eten of drinken was gedaan, die zich verzetten tegen de verkondiging van het Evangelie.

Jezus had beloofd dat deze tekenen ‘degenen die geloven’ zouden volgen, zonder enige verdere beperking wat tijd, plaats of persoon betreft.

In Johannes 14:12 zegt Jezus: Wie in Mij gelooft, zal de werken die Ik doe, ook doen, en hij zal grotere doen dan deze, want Ik ga heen naar Mijn Vader.

Let op het centrale gedeelte van deze belofte: Wie in Mij gelooft, zal de werken die Ik doe, ook doen. De uitdrukking ‘wie in Mij gelooft’, mag beslist in het algemeen worden toegepast. Het betekent iedere ware gelovige, waar dan ook. Het is niet beperkt tot een bepaalde leeftijd, of plaats, of een bepaalde groep of categorie mensen.

Precies dezelfde uitdrukking, ‘wie in Mij gelooft’, wordt door Jezus gebruikt in Johannes 6:47: Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven. Het zou wel heel onlogisch zijn om aan deze uitdrukking een andere mening toe te kennen dan waar Hij deze gebruikt in de andere passages. Als de belofte van eeuwig leven zonder verdere beperking open staat voor iedere ware gelovige, dan geldt dat ook voor de belofte ‘de werken die Ik doe, zal hij ook doen’…

Hoe is het mogelijk dat iedere gelovige de werken kan doen die Jezus zelf heeft gedaan? Het antwoord daarop vinden we in het laatste deel van Johannes 14:12, waar Jezus zegt: want Ik ga heen naar Mijn Vader.

Iets verderop zegt Jezus: En Ik zal de Vader bidden, en Hij zal u een andere Trooster geven, opdat Hij bij u blijft tot in eeuwigheid, namelijk de Geest van de waarheid. (Vers 16-17)

Deze uitspraak geeft hier het antwoord op de belofte in vers 12. Het is de blijvende tegenwoordigheid van de Heilige Geest, die vanuit de tegenwoordigheid van de Vader op de gelovige is neergedaald, die hem in staat stelt om het werk te doen dat Jezus deed.

Dezelfde zalving van de Heilige Geest, die op de gelovige rust zoals eerst op Jezus zelf, leidt de gelovige in dezelfde soort bovennatuurlijke bediening waarin Jezus binnenging nadat de Heilige Geest op Hem was gekomen. Deze bovennatuurlijke bediening is niet te danken aan enige natuurlijke kracht of bekwaamheid in de gelovige zelf, maar aan de zalving van de Heilige Geest die op hem is.