Er zijn twee praktische manieren - of momenten - waarop dit principe van verootmoediging in ons leven moet worden toegepast. De eerste keer is als we voor de eerste keer tot God komen. En de tweede keer (of serie momenten) is als we verder groeien en volwassen worden in het geestelijke leven. Op dat moment kwamen de discipelen bij Jezus en zeiden: Wie is toch de belangrijkste in het Koninkrijk der hemelen? En Jezus riep een kind bij Zich en zette dat in hun midden. En Hij zei: Voorwaar, Ik zeg u: Als u zich niet verandert en wordt als de kinderen, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan. Wie zich dan zal vernederen als dit kind, die is de belangrijkste in het Koninkrijk der hemelen (Mattheüs 18:1-4). Wat voor nederigs is er aan een kind? Kinderen gedragen zich niet altijd erg lief; ze kunnen nogal zeuren of ruzie maken, maar je kunt hen dingen leren. Ze zijn leergierig, schuiven niet van alles op de lange baan en hebben meestal - als ze evenwichtig en goed worden opgevoed - geen vooropgezette meningen of vooroordelen. Ik geloof dat dit is wat Jezus bedoelde toen Hij zei dat als we tot God komen en graag het Koninkrijk der hemelen willen binnengaan, we moeten komen als kleine kinderen. Er is geen andere weg. In 1 Korinthe beschreef Paulus het soort mensen dat bij de kerk van Korinthe hoorde: Let namelijk op uw roeping broeders; er zijn onder u niet veel wijzen naar het vlees, niet veel machtigen, niet veel aanzienlijken. Maar het dwaze van de wereld heeft God uitverkoren om de wijzen te beschamen, en het zwakke van de wereld heeft God uitverkoren om het sterke te beschamen. En het onaanzienlijke van de wereld en het verachte heeft God uitverkoren, en wat niets is, om wat iets is teniet te doen, opdat geen vlees voor Hem zou roemen (1 Korinthe 1:26-29). Er is niets mis met wijs of invloedrijk te zijn of om aanzien te hebben; deze eigenschappen zijn op zich geen probleem. Het gaat mis als deze eigenschappen hoogmoed teweegbrengen in hen die ze bezitten. Dit gebeurt vaak. Wijsheid is niet het probleem, maar de hoogmoed die bij sommigen uit wijsheid voortkomt. Aanzien hebben is niet het probleem, maar de hoogmoed die eruit kan voortkomen. Dit verklaart waarom er in de gemeenschap van de gelovigen vaak maar weinig mensen zijn die zulke eigenschappen bezitten. Het is niet zo dat God als het ware wijsheid, invloedrijkheid of aanzien weerstaat, maar Hij weerstaat de tendens van die dingen, omdat ze een barrière van hoogmoed opwerpen in de mensen die ze bezitten. Het is daarom belangrijk en goed om voortdurend Jezus voor ogen te houden, die Zich er niet op voorstond dat Hij God was, maar de gestalte van een dienstknecht aannam en Zich volledig overgaf aan de wil van de Vader. | 
