Shop Doneer

Ziet, welk een liefde...

Leestijd: 2 min.
Weekthema:
Doet u dit de Heere aan, dwaas en onwijs volk?Is Hij niet uw Vader, die u verworven heeft,die u gemaakt heeft en u stand heeft doen houden?
(Deuteronomium 32:6)
Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, dat wij kinderen Gods genoemd worden, en wij zijn het ook. (1 Joh. 3:1)
Op latere leeftijd, vlak nadat ik gevierd had dat ik vijftig jaar in de bediening stond, kwam God op een nieuwe manier in mijn leven. Door een bijzondere, bovennatuurlijke ervaring leerde ik God kennen als mijn persoonlijke Vader. Het was het verschil tussen de theologische status een 'kind van God' te zijn en dit werkelijk te ervaren. In bovenstaande tekst komt dit ook naar voren: Johannes zegt eerst dat we kinderen van God 'genoemd worden', maar wetend dat we dit vaak moeilijk kunnen pakken, benadrukt hij nog eens extra: en wij zijn het ook!
Die nieuwe relatie met God als Vader heeft een diepgaand effect op mijn leven gehad. Meer dan vijftig jaar had ik Christus naar beste vermogen gediend en in die tijd heeft God veel vrucht geschonken aan mijn bediening. Maar door deze nieuwe openbaring van God als mijn Vader ben ik persoonlijk een heel nieuwe mate van intimiteit en veiligheid gaan beleven in mijn relatie met Hem, dieper dan ik ooit eerder heb gekend.
Die nieuwe relatie heeft me overigens niet gespaard voor de beproevingen die horen bij het leven, maar het heeft me in staat gesteld om die beproevingen met meer innerlijke kracht en vertrouwen het hoofd te bieden. Ook kwamen de beproevingen niet tussen mij en God in te staan, maar brachten die me juist dichter naar Hem toe. Laat me dit toelichten. Ongeveer drie jaar na mijn openbaring van God als Vader, moest ik door een van de moeilijkste ervaringen van mijn hele leven heen - de Heer haalde mijn lieve vrouw Ruth bij Zich thuis. Het gevoel van gemis is niet te beschrijven. Toch is, midden in deze situatie, mijn besef van de liefhebbende tegenwoordigheid van mijn Vader geen moment van me geweken. Tijdens de begrafenisdienst riep ik uit: ,,Vader, ik vertrouw U. Dank U dat U altijd goed, liefhebbend en rechtvaardig bent. U maakt geen vergissingen. Wat U doet is altijd het beste.'' Alleen het besef dat God heel persoonlijk als Vader bij me was, stelde me in staat om deze belijdenis op dat belangrijke moment te doen.
Als je de openbaring van Gods Vaderhart hebt ontvangen, dan wéét je dat je zijn kind bent, zelfs als je door de diepste diepten heengaat. Hij kent je. Hij heeft je gemaakt. Geef je aan Hem over.

Dank U Vader, voor uw werk in mij. Ik sta open voor die diepe, persoonlijke openbaring van uw Vaderschap in mijn leven. Ik proclameer dat U altijd goed bent en trouw, wat voor situaties ik ook tegenkom. Mijn Vader kent mij en heeft mij gemaakt. Amen.