We sloten gisteren af met de constatering dat 'zonde' niet alleen bestaat uit het doen van verkeerde dingen, maar ook uit het nalaten van goede dingen. In Mattheüs 25 staat een bekend stuk over het nalaten van de goede actie. Dit hoofdstuk schetst drie typen mensen die bij Zijn terugkomst voor eeuwig uit de aanwezigheid van de Heer verbannen worden: de dwaze meisjes, de slechte, luie dienstknecht, en de 'bokken'. Wat deden deze mensen, dat zij voor eeuwig uit de aanwezigheid van de Heer verbannen werden? Het antwoord op die vraag is net zo eenvoudig als kort: niets! De dwaze meisjes namen geen olie mee, de slechte slaaf deed niets met zijn talent, en de bokken negeerden de hongerige, de dorstige, de naakte en de gevangene. Tegen hen zei Jezus: ,,Voorwaar, Ik zeg u: voor zover u dit voor een van deze geringsten niet gedaan hebt, hebt u het ook niet voor Mij gedaan" (Mattheüs 25:45). Het gevolg? ,,En dezen zullen gaan in de eeuwige straf..." (vers 46). Wat een angstaanjagende gedachte! Verloren en vervloekt te zijn, omdat je niets hebt gedaan! Op dezelfde manier zei de profeet Samuël tegen Saul en de kinderen van Israël: ,,Er is bij mij geen sprake van dat ik tegen de HEERE zou zondigen door op te houden voor u te bidden" (1 Samuël 12:23). Hij was zich ervan bewust dat ophouden met bidden voor Koning Saul en het volk Israël een zonde was. Dat was in Gods ogen 'niets doen'... Hier is onze ontnuchterende conclusie: Als ons land niet geneest, dan ligt de verantwoordelijkheid daarvoor bij de Gemeente. We hebben niet voldaan aan Gods voorwaarden. Het is niet zo dat God veranderd is, of dat Hij Zijn belofte niet na is gekomen. Wij zijn de schuldigen. Als wij ons niet bekeren en aan Gods voorwaarden gaan voldoen, zodat Hij op Zijn beurt ons land kan genezen, dan zijn wij geworden als zout dat zijn smaak verloren is. We deugen dan nergens meer voor dan om weggeworpen en door de mensen vertrapt te worden. Wat verschrikkelijk jammer als dat zou gebeuren! Toch geloof ik niet dat dit zal gaan gebeuren. Het alternatief is namelijk dat wij, de Gemeente, ons bekeren. Het alternatief is dat we gaan bidden, zoals God ons heeft opgedragen. In een eerdere overdenking stelden we vast dat gebed de grote krachtcentrale is van de wereld. Dus in het volgende gedeelte zal ik enkele voorbeelden van gebed geven die de geschiedenis hebben veranderd - gebeden van mijzelf en van anderen. Ik geef je exacte en gedetailleerde verslagen, waarvan ik geloof dat ze je echt zullen bemoedigen. Laten we, om goed te antwoorden op de waarheden die we in dit hoofdstuk hebben gezien, afsluiten met een gebed van bekering. |