In Hebreeën 10:24 staat in de King James vertaling: Laten we acht slaan op elkaar en elkaar provoceren tot liefde en goede werken. De term'provoceren' is een krachtig woord, met in het algemeen een negatieve klank. De vertalers hebben het gebruikt om ons aan het denken te zetten. Wat is meestal het gevolg van provocatie? Boosheid of jaloezie. Maar onze soort van provoceren moet juist liefde en goede werken tot gevolg hebben. Het Griekse woord dat hier vertaald is met 'provoceren' is hetzelfde woord als waar het Engelse woord 'paroxysm' vandaan komt: een ongecontroleerde uitbarsting van emotie, zoals woede of zelfs lachen. Hoewel het woord 'provoceren' meestal iets slechts suggereert, wordt het in deze context ten goede gekeerd en provoceren we elkaar tot liefde en goede werken. En er zijn nu eenmaal mensen die provocatie nodig hebben om te doen wat goed is. Maar nu moeten we nog uitzoeken hoe we dat doen. Dit is beslist een van mijn minder sterke gebieden. Ik vind het lastig om rekening te houden met de verschillende persoonlijkheden van mensen. Door mijn achtergrond in een militair gezin en een opleiding die draaide om logisch redeneren, vind ik het meestal wel voldoende om mensen gewoon direct en helder te zeggen wat ze moeten doen. Maar de Bijbel leert ons dat we er acht op moeten slaan hoe we dat doen. Als je resultaat wilt bereiken, zul je iedere persoon op een speciale manier moeten benaderen. Ieder die kinderen heeft, weet dat dit waar is - je kunt ze niet precies gelijk behandelen. Het ene kind kun je prima sturen door hem streng te vermanen, terwijl je het andere kind met diezelfde woorden juist ontmoedigt. | 
